ஜுலை 2017 – 28.06.1998 அன்று அருளிய “தலைவன் திருவடியே பிறவிப்பிணிக்கு மருந்து” – குருநாதர் அருளுரை – JULY 2017 – Gnanathiruvadi Ongarakudil Books

அகத்தியர் துணை

அருட்பெருஞ்சோதி அருட்பெருஞ்சோதி

தனிப்பெருங்கருணை அருட்பெருஞ்சோதி

ஞானத்திருவடி

ஓங்காரக்குடில் ஆசான் அருளிய சன்மார்க்க உண்மைப் பத்திரிகை ஹேவிளம்பி ஆடி (ஜுலை – 2017)

முருகப்பெருமானின் கல்கி அவதாரம்

தவத்திரு ஆறுமுக அரங்கமகா தேசிக சுவாமிகள்

உள்ளடக்கம்

1. சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பின் சிறப்பு —

2. சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பு —

3. 28.06.1998 அன்று அருளிய “தலைவன் திருவடியே பிறவிப்பிணிக்கு மருந்து” – குருநாதர் அருளுரை —

4. “நோய்க்கு இடம் கொடேல்” (ஆத்திசூடி) – குருநாதர் அருளுரை —

முருகன் சக்தியாக உள்ள

முழுமை ஞானி அரங்கன் அழைக்கும்

நிறைமதி பூசைக்கு வாருங்கள்

நீதிநெறி மாறா நடந்துவர

வருகவே பெரும் மாற்றங்கள்

வடிவேலனால் சடுதி காண்கும்

முருகன் அருள் பெற்ற தென்னகம்

முழுமையான ஞானபூமி தமிழகம்

தமிழகம் பரதத்தின் வளமாகும்

தமிழகம் பரதத்தின் பலமாகும்

தமிழகம் பரதத்தின் பெருமையாகும்

தமிழகமே பரதத்தின் ஞான பீடமாகும்

மகான் பாம்பாட்டிச்சித்தர் ஆசிநூல்

அன்பார்ந்த வாசகர்களுக்கு வணக்கம்,

ஞானத்திருவடி நூலே ஞானிகள் திருவடியாகும்.

ஞானத்திருவடி என்னும் நூல் முற்றுப்பெற்ற மகான்களைப் பற்றி பேசுவதாகும். இந்நூலை வாங்குதல், படித்தல், மற்றவர்களுக்கு வாங்கிக் கொடுத்தல் ஆகிய அனைத்துமே ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்ற உதவும். எனவே இந்நூல் ஞானவாழ்வு விரும்புகிறவர்களுக்கு ஒரு வரப்பிரசாதம் ஆகும். இந்நூல் வீட்டில் இருந்தால் நவகோடி சித்தர்களும், சித்தர்களுக்கெல்லாம் தலைவராகிய அகத்தீசரும், அவருக்கு ஆசானாகிய சுப்பிரமணியரும் நமது வீட்டில் இருந்து அருள் செய்வதாக எண்ணவேண்டும்.

மேலும் ஓங்காரக்குடில் ஆசான் 40 ஆண்டு காலம் ஓங்காரக்குடிலில் கடுந்தவம் இருந்து வருகிறார்கள். உலக மக்களை கடவுளின் பிள்ளைகளாக பார்த்து, அவர்களுக்கு வரும் துன்பங்களிலிருந்தும், துயரங்களிலிருந்தும் விடுவித்து ஞானியர்களின் திருவடிதான் உண்மை ஆன்மீகம் என்று சொல்லி அவ்வழியில் நம்மை அழைத்துச் செல்லும் ஓங்காரக்குடில் ஆசான் முருகப்பெருமானின் கல்கி அவதாரம் தவத்திரு ஆறுமுக அரங்கமகா தேசிக சுவாமிகள்அவர்கள், ஞானிகளின் பாடல்களில், தான் உணர்ந்த பல இரகசியங்களை நம்பால் கருணைக்கொண்டு எளிய முறையில் அருளிய அருளுரைகள் அடங்கியதுதான் ஞானத்திருவடி நூல்.

விரைவில் எதிர்பாருங்கள் அற்புதமான “ஞானயுகம்” அமைகின்றதை!

அன்புடன் – இரா.மாதவன்.

அருட்பெருஞ்சோதி! அருட்பெருஞ்சோதி!! தனிப்பெருங்கருணை! அருட்பெருஞ்சோதி!!

பாவபரிகாரமும் சாபவிமோசனமும் பெற்றுத்தரவல்ல அற்புத பாராயண நூல்

சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பு

ஞானிகள் அத்துணைபேரும் முருகப்பெருமானால் வாசி நடத்திக் கொடுக்கப்பட்டு மும்மலக் குற்றத்தை வேருடன் அறுத்து வெற்றி கண்டவர்கள். அவர்களுக்கு இறப்பும் பிறப்பும் இல்லை. நரை, திரை, மூப்பு இல்லை. சித்தர்கள் அனைவரும் மரணமில்லாப் பெருவாழ்வை பெற்றவர்கள். ஆக்கல், காத்தல், அழித்தல், அருளல், மறைத்தல் எனும் ஐந்தொழில் செய்யும் வல்லமையை பெற்றவர்கள். இவர்களின் திருவடிகளை பூஜித்தாலே நாம் செய்த பாவங்களெல்லாம் நீங்கிவிடும். பாவங்களுக்கு காரணமான உயிர்க்கொலை செய்தல், புலால் உண்ணுதல், மது அருந்துதல், சூதாடுதல், வரவுக்கு மீறிய செலவு செய்தல் இன்னும்பல தீவினை செயல்களெல்லாம் கீழ்க்கண்ட சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பை படித்தால் நீங்கிவிடும். பெருமைக்குரிய சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பை ஒரு தீபம் ஏற்றி வைத்து பயபக்தியுடன் பணிந்து வணங்கி பாராயணம் செய்தால் இல்லறமும் சிறக்கும், வீடுபேறாகிய ஞானமும் கைகூடும்.

கல்வி கற்கும் மாணவர்கள் தினசரி பாராயணம் செய்தால், கல்வியில் சிறந்த தேர்ச்சியை பெறுவதோடு நல்ல வேலை வாய்ப்பும் அமையப் பெறுவார்கள்.

ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்ற விரும்புகின்ற ஆன்மீகவாதிகளுக்கு இந்த சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பானது, ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்றிக் கொள்ள கிடைத்த ஒரு அற்புதமான பாராயண நூலாகும்.

எதை விரும்பி சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பை பாராயணம் செய்கிறீர்களோ அதை அப்படியே பெற்றுத் தரவல்ல அற்புதமான பாராயண நூல் சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பாகும். சித்தர்கள் சாதி, மதம், இனம், மொழி, தேசம் கடந்து மனிதகுலத்திற்கு பொதுவானவர்கள். ஆதலினால் சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பை எல்லா சமயத்தினரும், எல்லா நாட்டினரும், பேதாபேதமின்றி பாராயணம் செய்யலாம். ஆண், பெண், குழந்தைகள், பெரியோர், குடும்பஸ்தன், துறவி, பஞ்சபராரிகள், ஏழை எளியோர் என யாவரும் பாராயணம் செய்யலாம். கணவனை இழந்தவர்களும் தடையின்றி விளக்கேற்றி பாராயணம் செய்யலாம். எந்த கட்டுப்பாடும் இல்லை, எந்த சடங்குகளும் இல்லை.

அற்புதம் வாய்ந்த இந்த சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பை பல கோடி பேர் பாராயணம் செய்து எண்ணற்ற பலன்களை அடைந்ததோடு அவர்களது பிரச்சனைகள் தீர்ந்திடவும், வேண்டுகோள்கள் நிறைவேறி மனம் மகிழ்ந்ததும், இவ்வுலகம் கண்ட அற்புத உண்மையாகும். இந்த சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பை இன்னும் பலகோடி மக்கள் பாராயணம் செய்து மேன்மை அடைவார்கள் என்பது ஞானிகள் வாக்காகும்.

இதுவரையிலும் ஞானவாழ்வு அடைவதற்கு துணையாக இருந்ததும், இனி அடையப்போகின்றவர்களுக்கும் சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பு துணையாகும் என்பது சத்திய வாக்காகும்.

துவக்கப்பாடல்

திருவடி ஞானம் சிவமாக்கு விக்கும்

திருவடி ஞானம் சிவலோகம் சேர்க்கும்

திருவடி ஞானம் சிறைமலம் மீட்கும்

திருவடி ஞானமே திண்சித்தி முத்தியே.

திருமந்திரம் : திருவடிப்பேறு : 1598

ஞானியர்களின் திருவடி பூஜைதான் உண்மை ஆன்மீகம் என்று உலகறியச் செய்யும் வள்ளல்,

சிவராஜயோகி, பரமானந்த சதாசிவ சற்குரு

தவத்திரு ரெங்கராஜ தேசிக சுவாமிகள் அவர்கள்

தொகுத்து வழங்கிய

சித்தர்கள் போற்றித் தொகுப்பு

ஓம்	அகத்தியர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	அகப்பைச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	அசுவினித்தேவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	அத்திரி மகரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	அநுமான்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	அம்பிகானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	அருணகிரிநாதர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	அருள்நந்திசிவாச்சாரியார்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	அல்லமாபிரபு	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	அழுகண்ணிச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி	10
ஓம்	இடைக்காடர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	இராமலிங்கசுவாமிகள்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	இராமதேவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	இராமானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	உமாபதி சிவாச்சாரியார்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	ஒளவையார்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கஞ்சமலைச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கடைப்பிள்ளைச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கடுவெளிச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கண்ணானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி	20
ஓம்	கண்ணிச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கணநாதர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கணபதிதாசர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கதம்பமகரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கபிலர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கமலமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கருவூர்தேவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கல்லுளிச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கலைக்கோட்டு முனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கவுபாலச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி	30
ஓம்	கனராமர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	காகபுஜண்டர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	காசிபர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	காலாங்கிநாதர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	குகைநமச்சிவாயர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	குதம்பைச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	குமரகுருபரர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	குருதட்சணாமூர்த்தி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	குருராஜர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	குறும்பைச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி	40
ஓம்	கூர்மானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கொங்கணேஸ்வரர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கோரக்கர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கௌசிகர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	கௌதமர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சங்கமுனிச் சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சங்கர மகரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சங்கிலிச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சச்சிதானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சட்டநாதர்	திருவடிகள் போற்றி	50
ஓம்	சண்டிகேசர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சத்யானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சிவயோகமாமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சிவவாக்கியர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சிவானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சுகப்பிரம்மர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சுந்தரானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சுந்தரமூர்த்தி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சூதமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சூரியானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி	60
ஓம்	சூலமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சேதுமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	சொரூபானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	ஜம்பு மகரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	ஜமதக்னி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	ஜனகர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	ஜனந்தனர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	ஜனாதனர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	ஜனக்குமாரர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	ஜெகநாதர்	திருவடிகள் போற்றி	70
ஓம்	ஜெயமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	ஞானச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	டமாரானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	தன்வந்திரி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	தாயுமான சுவாமிகள்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	தானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	திரிகோணச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	திருஞானசம்பந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	திருநாவுக்கரசர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	திருமாளிகைத் தேவர்	திருவடிகள் போற்றி	80
ஓம்	திருமூலதேவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	திருவள்ளுவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	தூர்வாசமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	தேரையர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	நந்தனார்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	நந்தீஸ்வரர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	நாதாந்தச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	நாரதர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	நொண்டிச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பட்டினத்தார்	திருவடிகள் போற்றி	90
ஓம்	பத்ரகிரியார்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பதஞ்சலியார்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பரத்துவாசர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பரமானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பராசரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பாம்பாட்டிச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பிங்களமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பிடிநாகீசர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பிருகுமகரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பிரும்மமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி	100
ஓம்	பீர்முகமது	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	புண்ணாக்கீசர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	புலத்தீசர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	புலிப்பாணிச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	பூனைக்கண்ணார்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	போகமகாரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	மச்சமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	மஸ்தான்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	மயூரேசர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	மாணிக்கவாசகர்	திருவடிகள் போற்றி	110
ஓம்	மார்க்கண்டேயர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	மாலாங்கன்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	மிருகண்டரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	முத்தானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	மெய்கண்டதேவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	மௌனச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	யாகோபு	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	யூகிமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	யோகச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	யோகானந்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	ரோமரிஷி	திருவடிகள் போற்றி	121
ஓம்	வசிஷ்டமகரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	வரதரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	வரரிஷி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	வராகிமிகி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	வால்மீகி	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	விசுவாமித்திரர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	வியாக்ரமர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	வியாசமுனிவர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	விளையாட்டுச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி
ஓம்	வேதாந்தச்சித்தர்	திருவடிகள் போற்றி	131
ஓம்	எண்ணிலா கோடி சித்தரிஷி கணங்கள்	திருவடிகள் போற்றி போற்றி

நிறைவுப்பாடல்

வாழ்கவே வாழ்கஎன் நந்தி திருவடி

வாழ்கவே வாழ்க மலமறுத் தான்பதம்

வாழ்கவே வாழ்கமெய்ஞ் ஞானத் தவன்தாள்

வாழ்கவே வாழ்க மலமிலான் பாதமே.

திருமந்திரம் 3047

மேற்கண்ட 131 சித்தர்கள், மகான்களின் திருவடிகளை தினசரி காலையும் மாலையும் போற்றி பூஜை செய்வதே சிறப்பறிவாகும். சிறப்பறிவு பெற்றவர்களுக்கு குடும்ப ஒற்றுமை, புத்திர பாக்கியம், உடல் ஆரோக்கியம் போன்ற நல்வினைகள் பெருகி, மது அருந்துதல், புலால் உண்ணுதல், சூதாடுதல் போன்ற தீவினைகள் நீங்கிவிடும். மேலும், < /span>மாதம் ஒருவருக்கோ அல்லது இருவருக்கோ பசித்த ஏழைகளுக்கு பசியாற்றியும் வந்தால், பாவம் புண்ணியம் பற்றி உணர்ந்து புண்ணியம் பெருகி ஞானியாவார்கள் என்பது சத்தியம்.

ஓங்காரக்குடில் ஆசான் ஆசி!

ஓங்காரக்குடிலில் நடைபெறும்அன்னதானம் மற்றும் அறப்பணிகளுக்காக, தமிழகமெங்கும் ஸ்ரீ அகத்தியர் சன்மார்க்க சங்கம் சார்பாக திருவாளர்கள் K.S.கைலாசம், பத்மநாபன், சுபாஸ், ராமமூர்த்தி, ரெங்கநாதன், திருமுகம் மற்றும் திருவண்ணாமலை, பாண்டிச்சேரி, கோவை, பொள்ளாச்சி, செங்கல்பட்டு,வேதாரண்யம், விருதுநகர், மண்ணச்சநல்லூர், திருச்சி அன்பர்கள் நமதுஞானத்திருவடி மாத இதழை தினசரி பொதுமக்களுக்கு வினியோகம்செய்கிறார்கள்.

ஞானத்திருவடிநூலை பொதுமக்களுக்கு கொண்டு சேர்க்கும் அன்பர்களுக்கும், அவர்கள் குடும்பத்தாருக்கும் எல்லாம் வல்ல ஞானிகள் அருள் கிட்டி எல்லா நன்மைகளும் அடைவார்கள். மேலும் உடல் ஆரோக்கியமும், நீடிய ஆயுளும், எல்லா நலமும் வளமும் பெறுவார்கள். மேலும் ஞானமும் சித்திக்கும் என்று ஓங்காரக்குடில் ஆசான் ஆசி வழங்கியுள்ளார்கள்.

திருச்சி மாவட்டம், துறையூர், ஓங்காரக்குடிலாசான்,

முருகப்பெருமானின் கல்கி அவதாரம்

தவத்திரு ஆறுமுக அரங்கமகா தேசிக சுவாமிகள் அவர்கள்

ஸ்ரீ அகத்தியர் சன்மார்க்க சங்கம், ஓங்காரக்குடிலில்,

தலைவன் திருவடியே பிறவிப்பிணிக்கு மருந்து

என்ற தலைப்பில் 28.06.1998 அன்று அருளிய

அருளுரை

ஓம் அகத்தீசாய நம ஓம் அகத்தீசாய நம

அன்புள்ள சன்மார்க்க சங்க உறுப்பினர்களே, பெரியோர்களே உங்கள் அனைவருக்கும் வணக்கம்.

நாம் முன்பு ஒவ்வொரு வாரமும் வியாழக்கிழமைதோறும் மாலை மூன்று மணி முதல் நான்கு மணி வரை, சிறப்புச் சொற்பொழிவு என்று ஆரம்பித்தோம். அன்பர்கள் இங்கே வந்து தொடர்ந்து சொற்பொழிவை கேட்டு வருகிறீர்கள். வாய்ப்பு கிடைக்கும் போதெல்லாம் சொற்பொழிவு செய்தோம். இப்போது ஞாயிற்றுக்கிழமைதோறும் பேசுகிறோம்.

சரியை, கிரியை, யோகம், ஞானம்தான் அடிப்படை. இதுதான் மையக்கருத்து. இந்நான்கையும் அறம், பொருள், இன்பம், வீடு என்றும் சொல்வார்கள். இந்த நான்கைப் பற்றித்தான் பேசமுடியும், மற்றதையெல்லாம் பற்றி பேச முடியாது. அப்படி பேசினாலும் அது நாட்டிற்குப் பயன்படாது. தேவையில்லாத கருத்துகளை பேச நாங்கள் விரும்பவில்லை. ஞானிகளும் இதை விரும்பமாட்டார்கள்.

பயன்இல்சொல் பாராட்டு வானை மகன்எனல்

மக்கட் பதடி எனல்.

– திருக்குறள் – பயன் இல சொல்லாமை – குறள் எண் 196.

அரும்பயன் ஆயும் அறிவினார் சொல்லார்

பெரும்பயன் இல்லாத சொல்.

– திருக்குறள் – பயன் இல சொல்லாமை – குறள் எண் 198.

பயன் என்று சொல்லாமல் பெரும்பயன் என்று சொல்வார். அரும்பயன் ஆயும் – ஆயும் என்றால் ஆராயும்.

அரும்பயன் ஆயும் அறிவினார் சொல்லார் பெரும்பயன் இல்லாத சொல் – சொற்கள் மிகப்பெரிய அளவிற்கு கருத்தைத் தாங்கி இருக்க வேண்டியதில்லை. ஓரளவிற்கு அல்லது கேட்பவர்கள் மனதைத் தொடும்படியாக இருக்க வேண்டும். அதுவும் பிறவிப்பிணிக்கு மருந்தாக இருக்க வேண்டும்.

அப்படி பேசுபவர்கள் உண்மையிலேயே பிறவிப்பிணியைப் பற்றி அறிந்தவராக இருக்க வேண்டும். பிறவிப்பிணிக்கு மருந்தாக இருப்பவர்கள், பிறவிப் பிணியை அறுத்தவர்களாக இருப்பார்கள். அவர்கள் சொல் பெரும் பயனைத் தரக்கூடியது.

பிணி என்றால் நோய் என்று அர்த்தம். பிறவிப்பிணி என்றால் பிறவி நோய். “அதை ஏன் நோய் என்று சொன்னீர்கள்?” என்று கேட்டான்.

பிறவி நோயைப் பற்றி அறிந்தவர்களே மனிதனுக்கு வரக்கூடிய 4,448 நோயை அறிந்துள்ளார்கள். அதைவிட அதிக நோய் வரலாம். ஆனால், இதற்குள்தான் அவையும் அடங்கி இருக்கும். நோயைப் பற்றி அறிந்த மருத்துவர்கள், மிகப்பெரிய கொடிய நோய்க்குகூட மருந்து இருக்கிறது என்று சொல்கிறார்கள்.

இந்த வியாதிகளுக்கெல்லாம் மருந்து இருந்தாலும், தொடர்ந்து வருகின்ற பிறவியை உண்டாக்குகின்ற பிறவி நோய்க்கு மருந்து உண்டா?

உடம்பில் 72,000 நாடி நரம்புகள் இருக்கிறதென்றும், இந்த உடம்பில் 4,448 வகையான வியாதிகள் வரும் என்றும் சொல்வார்கள். இதை ஞானிகள்தான் கண்டறிந்தார்கள்.

எல்லா வியாதிகளுக்கும் மருந்து இருக்கிறது. ஆனால் தொடர்ந்து வருகின்ற பிறவி நோய்க்கு மருந்து உண்டா?

நோயை அறிந்தவன் பிறவியை, நோய் என்று சொல்லுவான். நோய்க்குக் காரணம் எது? என்று அறிந்தவன் அதை இயற்கையா? செயற்கையா? என்று பார்த்தான். எந்த இயற்கை நம்மைத் தோற்றுவித்ததோ, அந்த இயற்கையே இடையிடையே பல நோய்களைக் கொடுத்தும், அந்தந்த நோய்களுக்குரிய மூலிகைகளை இயற்கையே தோற்றுவித்து, அதற்குரிய மருந்துகளை உருவாக்கியும் வைத்திருக்கிறது.

அதற்குரிய மூலிகைகள் அல்லது பாஷாண சரக்குகள் இருக்கும். வீரம், பூரம், இரசம், கந்தகம், மனோசிலை, தொட்டிப்பாசாணம், துருசு என அறுபத்துநான்கு பாசாணங்கள் உள்ளன. இதைச் சுத்திப்படுத்துவதற்குரிய மூலிகைகளும் இருக்கிறது.

குப்பைமேனிதான் எல்லா மூலிகைகளையும் சுத்திப்படுத்தும். குப்பைமேனி மிகப்பெரிய ஒரு மருந்து. அதைக் கொண்டு எந்த மருந்தையும் சுத்தி செய்யலாம். சுத்தி செய்வதற்கு பலமுறைகள் இருக்கிறது. வெற்றிலைச்சாறைக் கொண்டும் சுத்தி செய்யலாம். ஆனால் காரம் உள்ள வெற்றிலையாக இருக்க வேண்டும்.

சில மருந்துகள் வெறும் பாலிலேயே சுத்தமாகும். இதை கிளி கட்டி ஊறல் என்று சொல்வார்கள். இதுபோன்று எல்லாவற்றிற்கும் மருந்து இருக்கிறது. அறுபத்து நான்கு பாசாணங்களையும் எல்லாம்வல்ல இயற்கை தோற்றுவித்தது.

பாசாணத்தை முறிக்காமல் சாப்பிட்டால் உயிரைக் கொல்லும். பாசாணத்தை முறித்து, அதைச் செந்தூரமாக்கினால், கொடிய நோயைக் கூட குணமாக்கிவிடும். அந்த வல்லமை செந்தூரங்களுக்கு உண்டு. வீரம், பூரம், ரசம், கந்தகம், அரிதாரம் போன்ற உயர்ந்த மருந்துகள், இத்தனை மருந்துகளையும் இயற்கை தோற்றுவித்தது.

எல்லா நோய்களும் இயற்கை. நோய்க்கு மருந்தும் இருக்கிறது. ஆனால், பிறவியை உண்டாக்கியதும் அதே இயற்கைதான். பிறவிக்குக் காரணமான அதே இயற்கைதான் நம்மைக் கொல்கிறது.

கொல்வது இயற்கையா? செயற்கையா? என்றான்.

இயற்கைதான் கொல்கிறது. இவன் இஷ்டத்திற்கு பிறப்பதோ, இவன் இஷ்டத்திற்கு சாவதோ இல்லை. இயற்கை இவனை தோற்றுவித்தது, வாழ்வித்தது, கொல்கிறது.

இதற்கு என்ன காரணம்?

ஏன் பிறக்க வேண்டும்?

பிறந்தது நமது இஷ்டமா?

வாழ்வது நமது விருப்பமா? என்று கேட்டான்.

ஒரு உயிர் தோன்றுவதும், இறப்பதும் நமது விருப்பமல்ல.

வாழ்வது நமது இஷ்டமென்று நினைத்துக் கொண்டிருக்கலாம். இயற்கை நினைக்க வேண்டுமல்லவா? இப்படி இருக்க வேண்டும், அப்படி இருக்க வேண்டுமென்று கற்பனை செய்யலாம். ஆனால் இயற்கை இவனுக்கு ஒத்துழைக்க வேண்டும். எப்படி ஒத்துழைத்தாலும் முதுமை என்ற நோய் வந்துவிடும். அந்த நோயை வெல்ல முடியாது.

ஞானிகள் தான் இதற்கு என்ன காரணம் என்பதை அறிந்தார்கள். இத்தனை நோய்களையும் தோற்றுவித்த இயற்கை, நோய்களுக்கு காரணமாகவும், நோயே இயற்கையாகவும், நோய்க்குள்ள மருந்துமாகவும் இருக்கும். நவ உலோகங்களையும் செந்தூரம், பஸ்பமாக ஆக்கலாம். இதற்குரிய அறிவை தந்ததும் இயற்கைதான்.

எல்லாவற்றையும் செய்துவிட்டு ஏன் கொன்றது? என்றான்.

“அதுவும் இயற்கைதான்” என்றார்.

இந்த இயற்கையை, நோயை, பிறவி நோயைப் பற்றி பேசுகின்றவன் யார்? யார் பேச வேண்டும்? யார் பேசுவான்?

தொடர்ந்து வருகின்ற பலகீனங்கள் என்ன என்பதை தமிழன் தான் அறிந்திருக்கிறான். பலகீனங்களால் பிறப்பதில்லை, பலகீனங்களால் சாகிறான். பலகீனம் என்னும் வார்த்தையே இயற்கைதான்.

எந்த சக்தி நம்மைத் தோற்றுவித்ததோ, அதே சக்தி நோய்க்கும் காரணம். ஆரோக்கியமான வாழ்க்கை தந்ததும் இயற்கை. ஒருவனுக்கு பொலிவு தந்ததும் இயற்கை, அழிவு தருவதும் இயற்கை. இதைப் பற்றி அறிந்தவர்கள் ஞானிகள்.

அரும்பயன் ஆயும் அறிவினார் சொல்லார்

பெரும்பயன் இல்லாத சொல்.

– திருக்குறள் – பயன் இல சொல்லாமை – குறள் எண் 198.

பெரும்பயனைத் தரக்கூடிய சொற்கள் மக்களுக்கு அறியாமையை நீக்கக்கூடிய சொற்களாக இருக்க வேண்டும்.

இதைப் பற்றி யார் அறிந்தான்?

அறிந்தவன் அரும்பயனைப் பற்றி அறிந்தவனாக இருக்க வேண்டும்.

அருமையான பயன் எது? என்று கேட்டான்.

இனி பிறவாத அறிவு எவனிடம் இருக்கின்றதோ, அவன்தான் அருமையான அறிவு உடையவன் என்றார். இனி பிறக்கக்கூடாது என்பார் மகான் பட்டினத்தார். “இறவாதிருக்க மருந்துண்டு காண்” என்பார் மகான் பட்டினத்தார்.

பிறவா திருக்க வரம்பெறல் வேண்டும் பிறந்துவிட்டால்

இறவா திருக்க மருந்துண்டு காண் இது வெப்படியோ

அறமார் புகழ்த்தில்லை அம்பலவாணர் அடிக்கமலம்

மறவா திருமனமே அதுகாண் மருந்துனக்கே.

– மகான் பட்டினத்தார் – திருத்தில்லை – கவி எண் 16.

மருந்து என்றால் அது நமசிவாய என்று சொல்வார். இதை அறிந்தவன் தமிழன்தான். வேறெந்த நாட்டிலும், வேறெந்த இடத்திலும் உள்ளவன் இதை அறியவில்லை .

நோய்க்கு, அற்புதமான மருந்து வெளிநாட்டுக்காரன் கண்டுபிடித்து விட்டான். இதயத்தை அறுவை சிகிச்சை செய்து குணப்படுத்துகிறான். சித்த வைத்தியத்தில் இது முடியாது.

அந்த காலத்தில் ஆசான் அகத்தியர் செய்திருக்கிறார். மூளையை தனியாக பிரித்து வைத்தியம் செய்ததாகச் சொல்கிறார்கள். அது அற்புத செயல்.

இதயத்தை அறுவை சிகிச்சை மூலம் தனியாக வெளியே எடுத்து, சிகிச்சை செய்து, மீண்டும் உடலில் பொருத்துகிறார்கள். அழுகிய குடலை அறுவை சிகிச்சை மூலம் வெட்டி நீக்கிவிட்டு குணப்படுத்துகிறார்கள். அதியற்புதச் செயல்தான். இதை யாரும் மறுக்க முடியாது. அவனுடைய வைத்திய முறை மிகப்பெரிய வைத்திய முறை. ஒரு பெரிய துணிச்சல். இதுபோன்று கத்தி, ஆயுதங்களை கொண்டு சித்த வைத்தியத்தில் செய்யமாட்டார்கள், வயிற்றை அறுக்காமலேயே நோயை குணப்படுத்துவார்கள்.

மிகப்பெரிய கொடிய நோய் வந்துவிட்டது என்றால், செந்தூரத்தைக் கொடுத்தால், நோய்க்குண்டான கிருமியை ஒழித்துவிடும். அப்பேர்ப்பட்ட கிருமிநாசினி. அந்த கிருமியினுடைய வலிமை இவனுக்குத் தெரியும். ஆனால் அறுவை சிகிச்சை முறையில் ஆங்கில வைத்தியம்தான் தலை சிறந்தது.

சித்த வைத்தியத்தில் இவர்களும் செய்வார்கள். ஆனால், அறுவைசிகிச்சை மூலம் இருதயத்தை தனியே எடுத்து சிகிச்சை செய்வது என்பது ஆங்கில வைத்தியத்தில்தான் சாத்தியம். இப்படியெல்லாம் அவன் செய்த போதிலும், முதுமையை தடுக்க முடியுமா? முதுமையை வெல்லும் அறுவை சிகிச்சை இருக்கிறதா? மாற்று உறுப்புகள் செய்து அறுவை சிகிச்சை மூலம் பொருத்தி வைக்கலாம். ஆனால், முதிர்ச்சி அல்லது முதுமை என்ற நோய்க்கு அறுவை சிகிச்சை இருக்கிறதா? என்றால் “இல்லை” என்பான்.

இத்தனை சிகிச்சைக்குரிய கருவிகளையும், அதற்குரிய முறைகளையும் வகுத்தவனும் முதுமை வந்து இறந்து போவான். இதற்கு என்ன காரணம் என்பது தமிழனுக்கு மட்டும்தான் தெரியும். இதற்கு என்ன அடிப்படை என்பதை தமிழன் தெரிந்து கொண்டான். இதனால்தான் பிறவியை நோய் என்பார்கள்.

பிறவிக்குக் காரணமானது அறியாமை. அறியாமைதான் மீண்டும் மீண்டும் வரும் பிறவிக்குக் காரணம் என்று சொல்வார்கள்.

பிறப்புஎன்னும் பேதைமை நீங்கச் சிறப்புஎன்னும்

செம்பொருள் காண்பது அறிவு.

– திருக்குறள் – மெய் உணர்தல் – குறள் எண் 358.

பிறவிக்குக் காரணம் பேதைமை என்கிற அறியாமை.

பேதைமை – அறியாமை. அறியாமை என்ற ஒன்று இருக்கிறது, அதுவும் இயற்கை. அறிவுடைமை என்ற ஒன்று இருக்கிறது, அதுவும் இயற்கை. எவ்வளவு பெரிய மர்மம் இது. இதை தமிழன்தான் அறிந்திருக்கிறான்.

உலகத்தில் சிறந்த அறிவாளிகள் இருப்பார்கள். அந்த அறிவு மீண்டும் பிறவிக்குக் காரணமாக இருந்தால் அது அறியாமை. அதை அறிவாக ஞானிகள் ஏற்றுக் கொள்ள மாட்டார்கள். அவர்களுடைய அறிவெல்லாம் பேதைமைக்கு உட்பட்டது என்பார்கள்.

இவ்வளவு பெரிய அறிவாளியை, பேதைமைக்கு உட்பட்டவன் என்கிறீர்களே? இனி மீண்டும் பிறந்து கொண்டே இருக்கின்றான் அல்லவா?

பிறப்பு என்னும் பேதைமை நீங்க – ஒருவன் பிறக்கிறான் என்றால் அவன் அறியாமை உள்ளவன் என்று சொன்னார். அத்தனை அறிவுள்ளவனைப் பார்த்து பேதைமை, அறியாமை உள்ளவன் என்று சொன்னார்.

எல்லாம் வல்ல இயற்கை தோற்று விக்கிறது. தோற்றுவித்தது பேதைமையா?

“இவ்வளவு பெரிய இயற்கை, ஏன் பேதைமையான ஒன்றைத் தோற்றுவிக்க வேண்டும்?” என்று கேட்டான்.

அறியாமையைத் தோற்றுவிப்பதற்கு என்ன நியாயம்? “இந்த இயற்கை நீதிக்கு உட்பட்டதா? என்று கேட்டான். “ஏன் எனக்கு அறியாமையை உண்டாக்குகிறது?” என்றான். பேதைமைக்குக் காரணம் என்ன? என்றான். பேதைமையை உண்டாக்கியது இயற்கைதானே?

ஆமாம் இயற்கைதான் உண்டாக்கியது. உனக்கு மூடத்தனத்தை உண்டாக்கியது இயற்கைதான். ஆனால், அதற்குள்ளேயே அறிவு என்ற ஒன்று இருக்கிறது. இதை அறிந்தவன் தமிழன். எது பேதைமையோ, அதிலேயே ஒரு மேதைமை, மேதைத்தன்மை இருக்கிறது என்றான். அதை அறிந்தவர்கள்தான், அதைக் கண்டவர்கள்தான் அறம், பொருள், இன்பம், வீடு என்பார்கள்.

பேதைமைக்குக் காரணம் தோற்றுவித்த இயற்கையின் குறையா? என்றால், அது இயற்கையின் குறை இல்லை.

அப்படி ஒரு பேதைமைக்குக் காரணம் மும்மலமா? ஆம், மும்மலம்தான் காரணம்.

பேதைமைக்குக் காரணம் ஆணவம், கன்மம், மாயையா? அல்லது மல ஜல சுக்கிலமா? என்றான்.

மல ஜல சுக்கிலம் அல்லது சுரோணிதம் இயற்கையா? அல்லது செயற்கையா? என்றான். இயற்கைதான்.

இப்பேர்ப்பட்ட பேதைமையான உடம்பைத் தோற்றுவித்ததற்குக் காரணம் என்ன? இயற்கை செய்த சதியா?

“இல்லை! அது இல்லையென்றால் உனக்கு உள்ளுடம்பு தோற்றமாகாது” என்றான்.

உனக்கு புற உடம்பு பேதைமையாக இருந்தாலும், புற உடம்பு அறியாமைக்குக் காரணமாக இருந்தாலும், அதனுள்ளே ஒரு ஒளி பொருந்திய உடம்பு இருக்கிறது என்று அறிந்தவன் தமிழன். அவன்தான் அறம், பொருள், இன்பம், வீட்டைக் கண்டான். இதை சரியை, கிரியை, யோகம், ஞானம் என்றும் சொல்வார்கள்.

பேதைமையை உண்டாக்கியது, அறியாமையை உண்டாக்கியது, பிறவிப்பிணிக்குக் காரணமானது உடம்பா? என்றான்.

ஆம் உடம்புதான். எல்லாம்வல்ல இயற்கை பேதைமையை உண்டாக்கியதா?

ஆமாம். பேதைமையைத்தான் உண்டாக்கியது. அதுதான் உமி. உமி என்பது புற உடம்பு. உள்ளுடம்பு என்பது சூட்சும தேகம். அது அரிசி. நெல்லுக்கு உமி எதிரியா? நட்பா? நெல்லுக்கு உமி எதிரி அல்ல, நட்புதான்.

பண்டு முளைப்பது அரிசியே ஆனாலும்

விண்டு உமி போனால் முளையா தாம் – கொண்டபேர்

ஆற்றல் உடையார்க்கு ஆகாது அளவின்றி

ஏற்ற கருமம் செயல்.

– மகான் ஔவையார் – மூதுரை – கவி எண் 11.

உமி நீங்கினால் முளைக்காது. உமியை கடவுள் படைத்ததே, மீண்டும் முளைப்பதற்குதான். உடம்பை நமக்கு படைத்ததே மீண்டும் பிறப்பதற்குதான். இந்த உடம்பு தோன்றியதே மீண்டும் மீண்டும் உன்னைப் பிறக்க வைப்பதற்குத்தான். தமிழன்தான் பிறவிப் பிணிக்கு மருந்தை அறிந்தவன்.

உமி நெல்லுக்குப் பகை அல்ல. ஆனால் நெல்லுக்கு உமி பகைதான். நெல் முளைத்தால் வெண்டாகி விடும். நெல் முளைத்துக் கொண்டே இருக்கும். மேலே இருப்பது வெண்டாகி விடும். அதாவது முளைப்பதற்கு துணையாக இருந்து விட்டு வெளியே போய் விடும். அதேபோல் மீண்டும் பிறவிக்குக் காரணமாக இருந்து விட்டு, இந்த உடம்பு இறந்து விடும்.

பேதைமையை உண்டாக்குவது இயற்கைதான். அந்த பேதைமையைப் பற்றி அறிகின்ற அறிவுதான் சிறப்பறிவு. அந்த பேதைமையை உண்டாக்குவதற்குக் காரணமான உடம்பே அறிவிற்கும் காரணமாக இருக்கிறது.

ஒன்று வீழ்ந்தால் ஒன்று வாழும் என்றான். ஆனால் இங்கே இரண்டுமே வீழ்ந்து போகிறது. தூல தேகமாகிய புற உடம்பு அழியும்போதே சூட்சும தேகமாகிய ஒளி உடம்பும் அழிந்து போகிறது.

இந்த உடம்பு பேதைமையானது, பேதைமையை உண்டாக்கக்கூடியது, நரகத்திற்கு ஏதுவானது, எப்போதும் நச்சுத்தன்மையானது. இப்பேர்ப்பட்ட உடம்பின் துணைக் கொண்டு, உள்ளுடம்பாகிய ஒளி உடம்பை யோகிகள் திருவருள் துணைக் கொண்டு பெறுகிறான்.

இந்த உடம்பு நமக்கு மிக இன்றியமையாதது. மானிட தேகம் உயர்ந்தது என்று மகான் இராமலிங்கசுவாமிகள் சொல்வார். “பெறுதற்கரிய மானிட தேகம் பெற்ற அன்பர்களே!”என்பார் மகான் இராமலிங்கசுவாமிகள்.

“அரிது அரிது மானிடராய்ப் பிறத்தல் அரிது” என்பார் மகான் ஔவையார். இப்பேர்ப்பட்ட உடம்பை கடவுள் உள்ளுடம்பை அறிந்து கொள்வதற்காக கொடுத்திருக்கிறான். ஒன்றன் துணையில்லாமல் ஒன்று வர முடியாது. மேலே உள்ள நெல்லின் உமி இல்லாமல், நெல் முளைக்காது. அதுபோன்று உள்ளுடம்பை ஆக்கம் பெறச் செய்ய வேண்டுமென்றால், புற உடம்பைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள வேண்டும். புற உடம்பைக் காப்பாற்றிக் கொள்வதற்கு உபாயம், அறம், பொருள், இன்பம், வீடு என்றார்.

வீடுபேறு அடைய துணையாக இருப்பது புற உடம்பா? உள்ளுடம்பா? என்றான். வீடுபேறு அடைவதற்குக் காரணமான உடம்பு புற உடம்புதான். புற உடம்பாகிய தூல தேகம், காம தேகம். அந்த தேகத்தின் துணைக் கொண்டுதான் உள்ளுடம்பாகிய ஒளி உடம்பை ஆக்கம் பெறச் செய்ய முடியும் என்று சொன்னார்.

இதற்கு என்ன உபாயம்? சரியை, கிரியை, யோகம், ஞானம் என்றார்.

பேதைமையை உண்டாக்குவது உடம்பு என்பதை அறிந்து, அந்த பேதைமையை நீக்குவதற்குரிய பக்தி மார்க்கத்தை மேற்கொள்ள வேண்டும்.

திருவடி யேசிவ மாவது தேரில்

திருவடி யேசிவ லோகஞ்சிந் திக்கில்

திருவடி யேசெல் கதியது செப்பில்

திருவடி யேதஞ்சம் உள்தெளி வார்க்கே.

– திருமந்திரம் – உபதேசம் – கவி எண் 138.

தேரில் – ஆராய்ந்தால். இப்படி சொன்னது மகான் திருமூலதேவர்.

பிறப்புஎன்னும் பேதைமை நீங்கச் சிறப்புஎன்னும்

செம்பொருள் காண்பது அறிவு.

– திருக்குறள் – மெய் உணர்தல் – குறள் எண் 358.

செம்பொருள் என்பது செவ்விய மேலான பொருள். மேலான பொருள் எப்படி இருக்கிறது? இருளுள் ஒளியாக இருக்கிறது. இருளில் ஒளியாக அல்லது களிம்பில் ஓர் ஒளியாக இருக்கிறது. அந்த ஒளியை அறிந்து கொள்வதற்கு என்ன வேண்டுமென்று ஆராய்ந்து பார்த்தான்.

மகான் திருமூலதேவர் பேதைமையை நீக்கினார், செம்பொருள் கண்டார். செம்பொருள் – மேலான பொருள், செவ்விய பொருள், உயர்ந்த பொருள், செம்மையான பொருள்.

செம்மையான பொருள் ஒன்று இருக்கிறது என்று அறிந்தாலும் இதற்கு யார் துணை வேண்டும்?

திருவடி யேசிவ மாவது தேரில் – ஆராய்ந்து பார்த்தால் திருவடிதான் என்றார்.

அப்படிப்பட்டவர் யார்? என்று கேட்டான்.

“ஒன்றை வீழ்த்தி ஒன்றை வெற்றி கண்டவன். உமியை நீக்கி, அரிசியை காப்பாற்றியவன்” என்றார்.

உமியை நீக்கி அரிசியை மட்டும் காப்பாற்றிக் கொண்டவர்கள் ஞானிகள். இதை, “திருவடி யேசிவ மாவது தேரில் திருவடி யேசிவ லோகஞ்சிந் திக்கில்” என்றார் மகான் திருமூலதேவர்.

நம்முடைய சங்கத்தின் நோக்கம் என்ன?

சரியை, கிரியை, யோகம், ஞானம் என்பார்கள். பேதைமையை நீக்குவதற்கு திருவடியே சிவமாவது தேரில் என்றார். யார் திருவடியைப் பற்றுவது என்பதை ஞானிகள்தான் சொல்வார்கள்.

அரும்பயன் ஆயும் அறிவினார் சொல்லார்

பெரும்பயன் இல்லாத சொல்.

– திருக்குறள் – பயன் இல சொல்லாமை – குறள் எண் 198.

அறிவுடைய மக்கள் பெரும் பயனைப் பற்றித்தான் பேசுவார்கள்.

திருவடி யேசிவ லோகஞ்சிந் திக்கில்

திருவடி யேசெல் கதியது செப்பில்

திருவடி யேதஞ்சம் உள்தெளி வார்க்கே.

திருவடிதான் துணை.

அறியாமையை உண்டாக்கக்கூடிய, பேதைமையை உண்டாக்கக்கூடிய உடம்பை அறிந்து உள்ளுடம்பை ஆக்கம் பெறச் செய்த ஞானிகளின் திருவடியே துணை .

உள்ளுடம்பை ஆக்கம் செய்வதற்கு என்ன உபாயம்?

திருவடிதான்! ஞானிகள்தான்!

ஞானிகள் அத்தனை பேரும் ஒன்றை நீக்கிவிட்டு, ஒன்றை வைத்துக் கொண்டவர்கள். இது நாள் வரை பிறவிக்குக் காரணமாக இருந்த புற உடம்பை, காம தேகத்தை, தூலதேகத்தை நீக்கி, உள்ளுடம்பை ஆக்கம் பெறச் செய்திருக்கிறார்கள். அதனால்தான் ஞானிகளை வணங்கச் சொல்கிறோம்.

ஞானிகளை வணங்கினால், தன்னைப் பற்றி அறியக்கூடிய வாய்ப்பு கிடைக்கும். மகான் திருமூலதேவர், மகான் காலாங்கிநாதர், மகான் போகமகாரிஷி, மகான் அருணகிரிநாதர் போன்ற ஞானிகளுடைய திருவடிகளைப் பற்றினால் பேதைமையை உண்டாக்கக்கூடிய, மீண்டும் பிறவிக்குக் காரணமான ஒன்றை அறிந்து, நீக்கிக் கொள்ளலாம்.

அறியாமையை நீக்கிக் கொள்வதற்கு என்ன உபாயம்?

திருவடிதான் உபாயம். வேறு வழியே இல்லை, பக்தி செலுத்துங்கள். பக்தி செலுத்தினாலன்றி இது புரியாது.

நாங்கள் உள்ளுடம்பை, புற உடம்பை அறிந்தவர்கள். புற உடம்பைப் பற்றி, தூலதேகத்தின் இயல்பைப் பற்றி எங்களுக்குத் தெரியும். தூலதேகத்தின் துணைக் கொண்டு சூட்சும தேகமாகிய ஒளி உடம்பை நோக்கி நாங்கள் போய்க் கொண்டிருக்கிறோம். இந்த கருத்தை பின்பற்ற வேண்டுமென்று நாங்கள் சொல்கிறோம்

நாங்களும் இதைத்தான் பின்பற்றியிருக்கிறோம். ஞானிகளுடைய ஆசியைப் பெற்றிருக்கிறோம்.

முதுபெரும் ஞானிகள், பேதைமையை நீக்கியவர்கள், சார்பு உணர்ந்து சார்பு கெட ஒழுகியவர்கள். இவர்களை கை கூப்பி வணங்குவோம். நாங்கள் கை கூப்பினால், அவர்கள் ஞானிகளாக இருப்பார்கள். அவர்களை நாம் புரிந்து கொண்டு தினமும் பூஜை செய்கிறோம்.

இப்போது நம்மிடம் இருப்பது பலகீனமா? அல்லது பலமா? என்று கேட்டான். இப்போது இருக்கும் பலமான உடம்பு பலகீனமாகப் போகும் என்று அறிகின்ற அறிவுதான் பலம் வாய்ந்த அறிவு. ஞானிகளுடைய திருவடிகளைப் பற்றும்போது இது உணர்த்தப்படுகிறது.

ஞானிகளுடைய திருவடியை நாங்கள் பூஜை செய்யும்போது ஆசான் என்ன சொல்கிறார்?

“திருவடியைப் பற்று” என்கிறார்.

திருவடியைப் பற்றும்போது, “என்னிடம் இருக்கும் பலகீனங்களைப் பற்றி தெரிந்துகொள்ள வேண்டும். என்னிடம் இருக்கும் பலம், ஆற்றல் எங்களுக்குத் தெரியும். பலகீனங்கள் எங்களுக்குத் தெரிய வேண்டும்” என்று கேட்க வேண்டும்.

ஞானிகள் திருவடி மீது பக்தி செலுத்துகிறோம். தலைவன் திருவடிகளைப் பற்றி பூஜை செய்கிறோம். “திருமூலதேவா!” என்கிறோம். “அகத்தீசா!” என்கிறோம். ஆசான் அகத்தீசர், மகான் திருமூலதேவர் போன்ற ஞானிகளை வணங்கும்போது, பலகீனங்கள் நமக்கு புரிகிறது. அதை நீக்கிக் கொள்கிறோம்.

பலகீனங்களைப் பற்றி புரிந்து கொண்டு தெளிவடைய வேண்டும். மனிதனாகப் பிறந்தவனுக்குத்தான் இந்த வாய்ப்பு, வேறு யாருக்குமில்லை. எந்த நாட்டைச் சேர்ந்தவன் ஆனாலும் வாய்ப்பு இருக்கிறது. ஆனால், பக்தி நெறி இருக்க வேண்டும். தன்னுடைய முயற்சியால் முடியாது. ஞானிகள் திருவடிகளைப் பற்றி பக்தி செலுத்த வேண்டும், இல்லையென்றால் முடியாது.

அந்த பக்தியைப் பற்றித்தான் சொல்லிக் கொண்டு வருகிறோம். ஞானிகளை வணங்குவதே பக்தி.

பேதைமை என்ன செய்யும்? நிலையில்லாததை எல்லாம் நிலையானது என்று காட்டும்.

பேதைமையின் இயல்பு என்ன? பேதைப் படுக்கும் இழவுஊழ் என்றார் மகான் திருவள்ளுவர்.

பேதைப் படுக்கும் இழவுஊழ்; அறிவகற்றும்

ஆகல்ஊழ் உற்றக் கடை.

– திருக்குறள் – ஊழ் – குறள் எண் 372.

இந்த உடல் அமைப்பே, இயற்கையினுடைய அமைப்பே, பேதைமை என்கிற அறியாமையை, நிலையில்லாத ஒன்றை நிலை என்று மயங்கக்கூடிய அறிவை உண்டாக்கும்.

பொருள்அல்ல வற்றைப் பொருள்என்று உணரும்

மருளான்ஆம் மாணாப் பிறப்பு.

– திருக்குறள் – மெய் உணர்தல் – குறள் எண் 351.

மருள் – மயக்கம். மாணாப்பிறப்பு – இன்னா பிறப்பு, துன்பமான பிறப்பு.

பொருள் இல்லாத ஒன்றை பொருள் என்று மயங்குதல். அதுதான் பேதைமை. ஞானிகளை வணங்கினால் இந்த பேதைமை என்கிற அறியாமை நீங்கும்.

“நீ காண்கின்ற உலகம் நிலையில்லாதது என்பதைப் புரிந்து கொள்” என்று சொல்வார்கள்.

நிலையில்லாதது என்று எல்லாவற்றையும் சொல்வதா?

இல்லை. நிலையில்லாதது என்பதை புரிந்து வைத்துக் கொள்வது. புரியாமல் இருக்கும் மக்களுள் இவன் புரிந்து வைத்திருக்கிறான், அவ்வளவுதான்.

நிலையில்லாத ஒன்றை நிலையென்று மயங்குகின்ற மயக்கம்தான் பிறவிக்குக் காரணமாக இருக்கிறது. இதைத்தான் பிறவி நோய் என்றார்.

நோய் உடம்பா? உயிரா?

உடம்புதான். ஆனால் அது உயிரையும் வாட்டும், உணர்ச்சியையும் வாட்டும், அறிவையும் மழுங்கச் செய்யும், அறிவே இருக்காது. உலக நடைக்கு உள்ள அறிவுதான் இருக்கும். ஆனால், பிறவியை வெல்கின்ற அறிவு இருக்காது. பிறவியை வெல்கின்ற அறிவுதான் இந்த பக்தி மார்க்கம்.

ஞானிகள் அனைவரும் இந்த உலகத்தை நிலையில்லாதது என்றே பார்ப்பார்கள். சிற்பங்கள் அழகாக இருக்கும், உணர்ச்சியற்ற ஜடப்பொருள். ஆனால் அது போன்றவற்றை, எப்போதும் நிலையாக இருக்குமென்று எண்ணி மயங்குவது பேதைமையாகும்.

நாம் காண்கின்ற உலகம், உடலமைப்பு, இந்த திடமான உடம்பு, பொருள் எல்லாம் நிலையானது என்று மயங்குகின்ற மயக்கம்தான் பிறவிக்குக் காரணமென்று சொன்னார். இதை மாணாப் பிறப்பு என்று சொன்னார். மாணாப் பிறப்பு என்றால் துன்பமான பிறப்பு. துன்பமான பிறப்பிற்குக் காரணம் அறியாமை.

இப்போது நாம் பூஜை செய்வது எதற்கு?

பொருள் அல்லவற்றை பொருள் என்று மயங்கும் மயக்கத்திலிருந்து விடுபடுவதற்காக பூஜை செய்ய சொல்கிறோம். பொருள் அல்லவற்றிற்கு மயங்குதல் அது மருளான் ஆம் – மருள் என்பது அறியாமை. மாணாப் பிறப்பு – துன்பமான பிறப்பு. இதைப்பற்றி புரிந்து பேசுவதுதான் நல்லது. கடவுள் தன்மையுள்ளவர்கள்தான் இதைப் பற்றி சொல்வார்கள்.

அரும்பயன் ஆயும் அறிவினார் சொல்லார்

பெரும்பயன் இல்லாத சொல்.

– திருக்குறள் – பயன் இல சொல்லாமை – குறள் எண் 198.

அந்த சொற்கள் கடவுள் தன்மையை மையமாகக் கொண்டிருக்க வேண்டும். எடுத்தவுடனேயே தூலதேகம், சூட்சுமதேகம் என்றால் அவர்களுக்குப் புலப்படாது. அறிவு, அறியாமை என்றாலும் புலப்படாது. என்ன காரணம்? அப்படித்தான் அந்த அமைப்பு இருக்கிறது.

இதுபோன்ற அமைப்பை எப்படி மாற்றுவது? என்றான். அதற்கு பெரியவர்கள் ஆசியிருக்க வேண்டும். அவர்களை வணங்கினால்தான் புரியும். பெரியவர்களை வணங்கி இப்படி கேட்க வேண்டும். மகான் திருவள்ளுவப்பெருமான் முற்றும் உணர்ந்த முனிவனாயிற்றே! அவர் இதை சொல்வார்,

பொருள்அல்ல வற்றைப் பொருள்என்று உணரும்

மருளான்ஆம் மாணாப் பிறப்பு.

– திருக்குறள் – மெய் உணர்தல் – குறள் எண் 351.

பொருள் அல்லவற்றைப் பொருள் என்று உணருவதைப் பற்றி அறிந்தவர் மகான் திருவள்ளுவப்பெருமான். இதை எல்லோரும் சொல்ல முடியுமா? மகான் திருவள்ளுவர் அரும்பயன் ஆய்ந்தவர். அதனால் பெரும் பயன் இருக்கக்கூடிய சொற்களை சொன்னவர். மகான் திருவள்ளுவருடைய கருத்துகளில், பெரும்பயன் மட்டுமே இருக்கும்.

பெரும்பயன் எது? மீண்டும் பிறவாமையாகிய அறிவு.

அதுதான் பெரும் பயன், பெரும் லாபம். பயன் என்றால் லாபம். பெரிய லாபம் அது ஆன்ம லாபத்தைத் தரக்கூடியது. அப்பேர்ப்பட்ட பெருமையுடையது திருக்குறள் ஆகும்.

நிலையில்லாததைக் கண்டு மயங்குகின்றான். அதனால்தான் மருள் என்னும் அறியாமை வந்தது. மாணாப் பிறப்பு – துன்பப்பிறப்பு என்று சொல்வார்.

திருக்குறளின் தன்மை எது? திருக்குறள் மருள் நீக்கப்பட்டது. இருள் நீங்கியவர் எழுதியது.

இருள்நீங்கி இன்பம் பயக்கும் மருள்நீங்கி

மாசுஅறு காட்சி யவர்க்கு.

– திருக்குறள் – மெய் உணர்தல் – குறள் எண் 352.

என்று மற்றொரு இடத்தில் மகான் திருவள்ளுவர் சொல்வார்.

இருள் நீங்கி இன்பம் பயக்கும் – அந்த இருள் எது? என்று கேட்டான். உடம்பு என்பது இருள். இதை அறியாமை, இருள், மருள், மயக்கம் என்றும் சொல்லலாம்.

யாருக்கு இன்பம் பயக்கும்?

அறியாமையை உண்டாக்கக் கூடிய இருளை, பேதைமை, மூடத்தனம், புல்லறிவு என்பார்கள். இருள் நீங்கி இன்பம் பயக்கும் – பயக்கும் என்பதற்கு தரும் என்று அர்த்தம்.

மருள் நீங்கி மாசு அறு காட்சி யவர்க்கு, இருள் நீங்கி இன்பம் பயக்கும்.

மருள்நீங்கி மாசு அறு காட்சி – மருள் நீங்கினால் மட்டும் போதாது. மாசறு காட்சி. காட்சி என்றால் அறிவு என்று அர்த்தம். இதெல்லாம் பெரிய வார்த்தைகள். இருள் நீக்கினவர் அல்லவா? மகான் திருவள்ளுவருடைய சொற்கள் பேதைமையை உண்டாக்காது. சின்ன குறள், அது விரிந்து பல கருத்துகளை சொல்லும். இருள் நீங்கி இன்பம் பெற்றவர் மகான் திருவள்ளுவப்பெருமான். இதை அறிந்தவன்தான் சுருங்கச் சொல்ல முடியும்.

இவ்வளவு பெரிய கருத்துகளை மகான் திருவள்ளுவர் சொன்னாலும், நமக்கு அது புலப்படாது.

“நீங்கள், யாருடைய ஆசியைப் பெற்று இந்த நூலை எழுதினீர்கள்?”

“இருள் நீக்கின வன் ஆசியைப் பெற்றேன்” என்பார் மகான் திருவள்ளுவப்பெருமான். “இருள் என்பது மும்மலச்சேறு. நான் மும்மலமாகிய சேற்றை நீக்கினவன். நான் தான் சொல்லியிருக்கிறேன் இந்த நூலை. என் நூலுக்கு ஈடு இணையில்லை. நான் இருள் நீங்கப்பெற்றவன். மகான் திருவள்ளுவனாகிய நான் இருள் நீங்கப்பெற்றவன். ஆகவே மக்களுடைய அறியாமை நீங்குவதற்காக இந்நூலை சொல்லியிருக்கிறேன்.”

“ஏன் தெளிவாகச் சொல்லக்கூடாதா?”

“இந்த துறை அப்படி இல்லை. எல்லோரும் தெரிந்து தெளிவு கொள்ள முடியாது. தெளிவு கொள்வதற்காக எல்லோரும் நுழைய முடியாது. திருவருள் துணை இருந்தால் இந்த துறையில் நுழையலாம்.”

மும்மலத்தை உண்டாக்குவது இயற்கையா? செயற்கையா?

மும்மலமாகிய ஆணவம், கன்மம், மாயை என்கிற மல, ஜல, சுக்கிலத்தை உண்டாக்குவது எது?

இந்த உடம்பு திடமாக இருக்கிறது என்றால் அது எப்படி?

அன்னத்தால் வந்த சத்தால்தான் இந்த உடம்பு பலமாக இருக்கிறது. அன்னசத்தால் உடலுக்கு சத்து. அதனால் எல்லா இன்பத்தையும் இந்த உடல் அனுபவிக்கிறது.

நாம் சாப்பிடும் உணவுப்பொருள்தான் சத்து. இந்த உடம்பு என்கிற சத்துதான், திடமாக இருக்கின்ற மும்மலமாகிய இந்த உடம்பு நன்றாக சாப்பிடும். நன்றாக திடமாக இருக்கிறான் என்றால், அன்னசத்து உடம்பில் இருக்கிறது. எல்லா இன்பத்தையும் அது அனுபவிக்கிறது. அதே அன்னசத்துதான் நரகத்திற்கும் காரணமாக இருக்கும்.

இருளை உண்டாக்குவது உணர்வா? உணர்ச்சியா? இயற்கையா? செயற்கையா?

உடம்பு என்பது இருள். இருளை நீக்குவதற்கு என்ன உபாயம்? திருவருள் துணைக் கொண்டு நீக்க வேண்டும்.

“இப்படியெல்லாம் பேசினால் எங்களுக்கு எப்படித் தெரியும்?” என்றான்.“பேசினால் புரியாது, பூஜை செய்தால்தான் புரியும்.”

“அறியாமை என்கிறீர்? இருள் என்கிறீர்? பேதைமை என்கிறீர்? மருள் என்கிறீர்? எங்களுக்குப் புரியவில்லையே” என்றான்.

இப்போது நாங்கள் கடுகளவுதான் பேசிக் கொண்டிருக்கிறோம். இதுவே கஷ்டமாக இருக்கிறது என்றால், இன்னும் விரிவாக பேசினால் எத்தனை கஷ்டமாக இருக்கும்?

அவ்வளவு பெரிய ஒரு மர்மமான செயல்பாடு, மிகப்பெரிய மர்மங்கள். உடம்பு என்பது மிகப்பெரிய ஒரு கோவில். மானுடர் ஆக்கை வடிவு சிவலிங்கம் என்றார் மகான் திருமூலர்.

மானுட ராக்கை வடிவு சிவலிங்கம்

மானுட ராக்கை வடிவு சிதம்பரம்

மானுட ராக்கை வடிவு சதாசிவம்

மானுட ராக்கை வடிவு திருக்கூத்தே.

– திருமந்திரம் – பிண்ட லிங்கம் – கவி எண் 1726.

மானுட ராக்கை வடிவு சிதம்பரம் – அறிந்தவனுக்கு திருக்கூத்து என்பார்கள். மானுட ராக்கை வடிவு சிவலிங்கம் என்பதை யார் உணர்வார்? புரிந்தவனுக்கு மானுட ராக்கை வடிவு சிவலிங்கம் என்பது புரியும்.

இப்படியெல்லாம் ஞானிகள் அமைத்திருக்கிறார்கள். லகுவாக உள்ளே நுழைய முடியாது. பக்தி செலுத்தினாலன்றி புலப்படாது. இவ்வளவு பெரிய விசயத்தை எப்படி அறிந்து கொள்வது? என்பான்.

அணுவில் அணுவினை ஆதிப் பிரானை

அணுவில் அணுவினை ஆயிரங் கூறிட்

டணுவில் அணுவை அணுகவல் லார்கட்

கணுவில் அணுவை அணுகலு மாமே.

– திருமந்திரம் – புருடன் – கவி எண் 2008.

“அணுவில் அணுவாக” என்று தலைவனைப் பற்றி மகான் திருமூலர் சொல்வார். அணுவில் அணுவினை ஆயிரங் கூறிட்டு என்பார். அவ்வளவு பெரிய நுட்பமான கருத்துகள். அவ்வளவு நுண்ணியமானவன் தலைவன். இவன் நுண்ணியமானவன் ஆக வேண்டும். இவனிடம் கரடுமுரடான அறிவு இருக்கிறது. அந்த அறிவு மென்மையாக வேண்டும்.

இவனுடைய அறிவு எப்போது மென்மை ஆகும்? அவ்வளவு பெரிய நுட்பமான பொருளை எப்படி அறிவது? என்றான்.

இந்த நுட்பமான கருத்துகளை அறிய, எப்படி பக்தி செலுத்தினால் புலப்படும் என்றான்.

திருவடி யேசிவ மாவது தேரில்

திருவடி யேசிவ லோகஞ்சிந் திக்கில்

திருவடி யேசெல் கதியது செப்பில்

திருவடி யேதஞ்சம் உள்தெளி வார்க்கே.

– திருமந்திரம் – உபதேசம் – கவி எண் 138.

ஞானிகள் திருவடிகளை வணங்கி பக்தி செலுத்தி, எல்லாம்வல்ல தலைவன் அணுவில் அணுவாக இருப்பதை அறிந்து, உள்ளே புகுந்து வரவேண்டும் என்றார்.

நன்னடத்தைக்காக முப்பத்தெட்டு அதிகாரங்களை திருக்குறளில் படிக்கட்டுகளாக வைத்திருப்பார். அது சரியை மார்க்கம். சரியையும், கிரியையும் அடங்கியது முப்பத்தெட்டு அதிகாரங்கள். அது அறத்துப்பால்.

பொருட்பால் உலக நடைக்கு வைத்திருப்பார். இரண்டுமே இருக்கும். அறத்துப்பாலில் முப்பத்தெட்டு அதிகாரங்களை படிக்கட்டுகளாக வைத்திருப்பார். மொத்தம் ஆயிரத்து முந்நூற்றி முப்பது திருக்குறள்.

படிக்கட்டு அமைத்து அதை ஒரு முறையோடு கொண்டு போவார்கள். இதையெல்லாம் மக்கள் புரிந்து பக்தி செலுத்த வேண்டும்.

இப்போது நாம் காட்டுகின்ற பாதை, நுட்பமானது. இதில் உள்ளே புக முடியாது. உடம்பே பல லட்சம் கோடி அணுக்களால் ஆன துதான். அணுக்களின் திரட்சி. திரவப்பொருளாக இருப்பது, திடப்பொருளாக இருப்பதும் அணுக்கள்தான்.

அணுக்களின் திரட்சி என்பது எலும்பு, நரம்பு, தோல், தசை, மஜ்ஜை, நிணம், உதிரம் அத்தனையும் பல லட்சம் கோடி அணுக்களால் ஏற்பட்டது.

இந்த அணுவில் அணுவாக இருப்பவன் தலைவன். நச்சுத்தன்மையான அணுக்குள்ளேயே ஓர் ஒளி உடம்பை வைத்திருப்பான்.

நச்சுத்தன்மையான அணுவில், ஒரு ஒளி இருக்கிறது என்பது யாருக்குத் தெரியும்? இதுபோன்று அமைத்து வைத்திருக்கிறது இயற்கை. இதை அறிய பக்தி செலுத்த வேண்டும்.

அணுவில் அணுவினை ஆதிப் பிரானை

அணுவில் அணுவினை ஆயிரங் கூறிட்

டணுவில் அணுவை அணுகவல் லார்கட்

கணுவில் அணுவை அணுகலு மாமே.

– திருமந்திரம் – புருடன் – கவி எண் 2008.

இப்பேர்ப்பட்ட ஒரு இயற்கையை கண்டறிந்தவர்கள் ஞானிகள். அவர்களுடைய ஆசியைப் பெறுவதற்கு, மகான் திருவள்ளுவர் நூலே நமக்குத் துணையாக இருக்கும்.

திருக்குறள் ஓர் அரிய நூல். இது பெரியவர்கள் நூல்.

மகான் திருவள்ளுவர் இருள் நீங்கி இன்பம் பயக்கப் பெற்றவர். மகான் திருவள்ளுவர் மருள்நீங்கி மாசு அறு காட்சி கண்டவர். அறியாமை நீங்கிய, மாசற்ற அறிவு உள்ளவர் என்று அர்த்தம். இதை மருள் நீங்கி மாசு அறு காட்சியவர்க்கு என்றார். நமது சங்கம் இருள் நீங்கி இன்பம் பெற்ற தலைவனை அறிமுகப்படுத்துகிறது.

இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன்

பொருள்சேர் புகழ்புரிந்தார் மாட்டு.

– திருக்குறள் – கடவுள் வாழ்த்து – குறள் எண் 5.

இருள்சேர் என்றால் அறியாமை. இந்த அறியாமையை நீக்குவதற்காக, பக்தி செலுத்தச் சொல்கிறோம்.

இவ்வளவு பெரிய விசயத்தையெல்லாம் புரிந்து கொள்வதற்கு என்ன செய்ய முடியும்?

மகான் திருமூலதேவர், “போதந் தரும்எங்கள் புண்ணிய நந்தியை“ என்று எளிமையாக சொல்வார். போதம் என்றால் அறிவு, ஞானம்.

முதலில் தன்னைப்பற்றி அறிய வேண்டுமல்லவா? மற்றதெல்லாம் இருக்கட்டும். நம்மை அறிந்து கொள்வதற்கே, நமக்கு அறிவு வேண்டுமல்லவா?

போதந் தரும்எங்கள் புண்ணிய நந்தியைப்

போதந் தனில்வைத்துப் புண்ணிய ராயினார்

நாதன் நடத்தால் நயனங் களிகூர

வேதந் துதித்திடப் போயடைந்தார் விண்ணே .

– திருமந்திரம் – உபதேசம் – கவி எண் 142.

போதந் தனில் வைத்துப் புண்ணிய ராயினார் – யார் ஒருவன் பலகீனங்களை அறிந்தானோ அவன்தான் புண்ணியன்.

இந்த உடம்பு வந்ததன் காரணம் என்ன? நாம் ஏன் வந்தோம்? நாம் ஏன் வாழ்ந்து கொண்டிருக்கிறோம்? ஏன் பசி வந்தது? ஏன் நாளுக்கு நாள் முதுமை வந்தது? ஏன் சாக வேண்டும்?

இதைப்பற்றியெல்லாம் அறிந்தவன் தான் போதம் உள்ளவன், அறிவு உள்ளவன். அந்த அறிவை ஆசானிடம் கேட்கிறான். ஞானிகள் அறிந்தவர்கள், புரிந்தவர்கள், உணர்ந்தவர்கள். “போதந் தரும் எங்கள் புண்ணிய நந்தியை‘ என்று அவர்கள் சொல்கிறார்கள்.

திருமூலதேவா! என்று அழைத்தால் புரிந்து கொள்ளலாம். திருமூலதேவா, நந்தீசா, காலாங்கிநாதா, போகமகாரிஷி என்று ஞானிகளை அழைத்தால் புரிந்து கொள்ளலாம்.

ஞானிகள் இயற்கையை அறிந்து தன்னை வென்றவர்கள், பலம், பலகீனத்தைப் பற்றி அறிந்தவர்கள். அவர்கள் இருள் நீங்கி இன்பம் பெற்றவர்கள்.

இருள் என்பது மும்மலமாகிய சேறு. மும்மலம் என்று சொல்லப்பட்ட உடம்பு. இருள் சேர் இருவினைக்கு காரணமான உடம்புதான் இது. நல்வினை, தீவினையை சுமந்து கொண்டிருக்கும்.

ஞானிகளுக்கு நல்வினையும் இல்லை, தீவினையும் இல்லை. நல்வினையும் பிறவிக்குக் காரணம். தீவினையும் பிறவிக்குக் காரணம் என்பார்கள்.

தீவினை துன்பமான பிறவிக்குக் காரணம். நல்வினை நல்ல பிறவிக்குக் காரணம். இதற்குத்தான் நல்வினை தீவினையே அறியாமைக்குக் காரணம் என்று சொல்கிறார். இதையும் நீக்க வேண்டும்.

ஒருவன் இனி பிறவாமல் இருக்க வேண்டுமென்பதை அறிந்தவன்தான், இருளைப் பற்றி அறிந்து கொண்டவன், உடம்பைப் பற்றி அறிந்து கொண்டவன்.

இருள்சேர் இருவினையும் சேரா இறைவன்

பொருள்சேர் புகழ்புரிந்தார் மாட்டு.

– திருக்குறள் – கடவுள் வாழ்த்து – குறள் எண் 5.

இறைவன் என்பவன் இருவினை அற்றவன். பொருள் என்பது உண்மைப்பொருள், மெய்ப்பொருள். பொருள்சேர் – பொருளை புரிந்து கொண்டு சேர வேண்டும். புகழ்புரிந்தார் மாட்டு – புரிந்தவர்களிடத்தில்.

உண்மைப் பொருளை அறிந்து தன் வயப்படுத்திக் கொண்டவரே செம்பொருள் கண்டவர், செம்பொருள் கண்டவர் இருவினையை நீக்கினார், இருளை நீக்கினார்.

இருள் என்பது உடம்பு. உடம்பு என்பது மும்மலம். மும்மலம் என்பது இயற்கை. இயற்கை என்பது பசி. அதேசமயத்தில் பசிக்கேற்ற உணவை, சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருக்கிறான்.

சாப்பிடக்கூடாதா?

சாப்பிடலாம். சாப்பிடுவது குற்றமா? இல்லை. சாப்பிடுவது நல்லதுதான். எதற்கு சாப்பிடுகிறாய்? என்றான். உடம்பை வீங்கச் செய்வதற்கா?

சாப்பிட்டுக் கொண்டே இருக்கிறான், உடம்பு பெருத்துக் கொண்டே இருக்கிறது. பெருத்த உடம்பு அறியாமை என்பார்.

இந்த உடம்பு அற்புதமான உடம்பு. இதைக் காப்பாற்ற சாப்பிட வேண்டும்.

இந்த உடம்பை அறியாமை என்று சொல்கிறீர்களே? ஆமாம் அறியாமைதான். என்னுடைய இஷ்டத்திற்கா பசி வந்தது? இல்லை . என்னுடைய இஷ்டத்திற்கா உணவு வந்தது? இல்லை . என் இஷ்டத்திற்கு சாப்பிடுகிறேனா? இல்லை .

சாப்பிடுகிறான், பசி அடங்கியது. இன்னும் கொஞ்சம் சாப்பிடு என்றால், இல்லை வயிறு நிரம்பி விட்டது என்பான்.

சாப்பிட்டது நீயா? பசியா? என்றால், “பசிதான்” என்பான். பசி இயற்கையா? அல்லது செயற்கையா? இயற்கைதான். உணவு இயற்கையா? செயற்கையா? இயற்கைதான். உன் வாழ்க்கை இயற்கையா? செயற்கையா?

இயற்கைதான். “ஏதோ இருக்கிறேன், அவ்வளவுதான். எனக்கு என்ன தெரியும்? என்றான்.

இப்படியெல்லாம் நீங்கள் சொல்வது, எங்களுக்கெல்லாம் புரியவில்லையே? எப்போது புரியும்?” என்றான்.

போதந் தரும்எங்கள் புண்ணிய நந்தியைப்

போதந் தனில்வைத்துப் புண்ணிய ராயினார் போதம் – அறிவு. எந்த அறிவு வர வேண்டும்?

மகான் திருமூலதேவரின், மகான் அருணகிரிநாதரின், ஆசான் அகத்தீசரின் ஆசியைப் பெற்றிருக்க வேண்டும். இந்த அறிவு வர வேண்டும்.

தமிழனுக்கு மட்டும்தானா? ஆமாம். தமிழன்தான் அறிந்து வைத்திருக்கிறான். யாராலும் ஒன்றும் அசைக்க முடியாது. வெளிநாட்டுக்காரன் இதை அறிய முடியாது.

எல்லாம்வல்ல இயற்கை நம்மை தோற்றுவித்திருக்கிறது. அதுவே இருள் என்று சொல்லப்பட்ட மும்மலமாக இருக்கிறது. மும்மலமாகிய அதற்குள் ஒளி உடம்பு இருக்கிறது என்பதை அறிந்தவன் நம் தமிழன். இவன்தான் பிறவி நோய்க்குக் காரணம் பேதைமைதான் என்பதை கண்டுபிடித்தான். பிறப்பு என்னும் பேதைமை நீங்க என்றார் மகான் திருவள்ளுவர்.

பிறப்புஎன்னும் பேதைமை நீங்கச் சிறப்புஎன்னும்

செம்பொருள் காண்பது அறிவு.

– திருக்குறள் – மெய் உணர்தல் – குறள் எண் 358.

பேதைமையை நீக்கப்பெற்றவர் மகான் திருவள்ளுவர். பேதைமை என்கிற அறியாமையை உண்டாக்குவது உடம்பா? உயிரா? உடம்புதான். பேதைமையை உண்டாக்குவது பெண்ணா? ஆணா? “பெண் ஆண் இரண்டு பேரும் சேர்ந்துதான்” என்றார்.

இந்த உடம்பே பெண் உடம்புதானே? பெண் உடம்பாகிய இந்த உடம்பு பேதைமைதான்.

அந்த பேதைமையாகிய தேகத்தை, பக்தி செலுத்தினால்தான் வெல்ல முடியும். தேகம் பேதைமையை உண்டாக்கிக் கொண்டிருக்கிறது. இருள்சேர் இருவினையும் சேரா என்றார்.

இருள் நீங்கி இன்பம் பயக்கும் என்று மகான் திருவள்ளுவர் சொல்கிறார்.

பொருள்அல்ல வற்றைப் பொருள்என்று உணரும்

மருளான் ஆம் மாணாப் பிறப்பு.

– திருக்குறள் – மெய்யுணர்தல் – குறள் எண் 351.

ஞானிகள் தான் இவற்றையெல்லாம் அறிந்தவர்கள். அறம், பொருள், இன்பம், வீடு என்று சொல்லக்கூடிய சரியை, கிரியை, யோகம், ஞானத்தைப் பற்றி அறிந்திருக்கிறார்கள். இதைப் பற்றிப் பேசுவதுதான் நமது நூல். இதுதான் வேதங்கள்.

திருக்குறளில் அறம், பொருள், இன்பம் இருக்கிறது. இதனுள்ளேயே வீடுபேற்றையும் வைத்திருப்பார்கள். இதைப்பற்றி அறிந்து கொள்ள வேண்டும். இதைப் பற்றி எல்லா நூல்களிலும் இருக்கும். திருமந்திரத்திலும் இப்படித்தான் இருக்கும். அறம், பொருள், இன்பம், வீடு இருக்கும். வீடு என்பதை ஞானம் என்று சொல்வார்.

இப்படியெல்லாம் ஞானிகள் சொல்லியிருக்கிறார்கள். வெளிநாட்டினரும் உள்ளே நுழைய முடியாத ஒன்றில், தமிழன் நுழைந்திருக்கிறான். அப்பேர்ப்பட்ட நுட்பமான ஆள் தமிழன்.

இதற்கெல்லாம் மூலக்காரணம் யார்? எல்லாம்வல்ல இயற்கை அன்னை.

ஆசான் சுப்பிரமணியரை நமக்காக தந்திருக்கிறாள். அவர்தான் நோய்க்குக் காரணத்தை அறிந்தார். நோய்க்குக் காரணத்தை அறிந்து வென்றவர். இயற்கை நம்மை தோற்றுவித்து, மூடத்தனத்தை உண்டாக்கியிருக்கிறது. எல்லா உணவுப் பொருளும் கொடுத்து நம்மை ரட்சிப்பது போன்று ரட்சித்து, நம்மைக் கொன்று விடுகிறது.

இது இயற்கை செய்த துரோகமா?

“இல்லை! நன்மைதான் செய்திருக்கிறது” என்றான். நமக்கு நன்மையே செய்திருக்கிறது.

“நெல்லுக்கு உமி தந்தது குற்றமோ?” குற்றம் இல்லை . நமக்கு இந்த உடம்பு தந்தது இயற்கையின் குற்றமோ? குற்றம் இல்லை .

இந்த உடம்பு பெரிய வரப்பிரசாதமாக இருக்கும். இதை அறிந்தவன், புரிந்தவன், உணர்ந்தவன் ஆசான் ஞானபண்டிதன். ஆசான் சுப்பிரமணியர்தான் இதை அறிந்திருக்கிறார்.

“எல்லாம்வல்ல இயற்கை உன்னைப் பாடுபடுத்துகின்றதா? என்றால் இல்லை. நீ இயற்கையை புரிந்து கொண்டால் உனக்கு உற்ற துணையாக இருக்கும். நான் இருக்கிறேன். உன்னையும் மாற்றுவேன். உன்னை மட்டுமல்ல. இந்த உலகத்தில் எந்த பேதையாக இருந்தாலும் சரி, அறியாமை உள்ளவனாக இருந்தாலும் சரி, மடையனாக இருந்தாலும் சரி, என் திருவடிகளைப் பற்றி பூஜை செய்தால், அவனையும் மாற்றுவேன். எதையும் செய்வேன்” என்றான்.

“உனக்கு இந்த வாய்ப்பை நான் தந்திருக்கிறேன். உள்ளுடம்பை அறிந்து கொண்டாய், புற உடம்பை அறிந்து கொண்டாய், நெல்லையும் அறிந்து கொண்டாய், உமியையும் அறிந்து கொண்டாய், அரிசியையும் அறிந்து கொண்டாய், ஆகவே உனக்கு இந்த வாய்ப்பை தருகிறேன்” என்பார்.

“ஆகவே, உன்னை நான் பேச சொல்கிறேன். பேசு மகனே!” என்று சொல்கிறார். நான் பேசுகிறேனா இதை? ஆசான் பேசுவதாக நினைக்க வேண்டும். “இந்த சமுதாயத்திற்கு இதுதான் மார்க்கம் என்று சொல்” என்று அவர் சொல்கிறார்.

உமியை படைத்தது குற்றமா?

அரிசியை படைத்தது குற்றமா? இரண்டையும் சேர்த்து வைத்தது குற்றமா? குற்றமில்லை. சேர்த்து வைத்தது நன்மைக்கே!

மீண்டும் முளைக்கக்கூடாத ஒன்று எதுவோ அதுதான் ரகசியம். உடம்பு தோன்றியது, இனி சாகக்கூடாது. தோன்றியது உண்மைதான். தோற்றுவித்தது எல்லாம்வல்ல இயற்கைதான். சேர்க்கையின் காரணமாக தோன்றிய உடம்பு, இனி மீண்டும் பிறக்கக்கூடாது, சாகக்கூடாது.

சாகாமல் இருக்க ஒரு உபாயத்தை, கடவுள் அதற்குள்ளேயே அமைத்து வைத்திருக்கிறார். சாகாமை என்கிற ரகசியம் இருக்கிறது. இதை அறிந்தவர் ஆசான் சுப்பிரமணியர்.

ஞானிகள் அனைவரும், ஞானபண்டிதன் திருவடிகளைப் பற்றியவர்கள்தான். அத்தனைபேரும் அந்த நிலையை அடைந்து விட்டார்கள். ஒன்பது கோடி பேர் சித்தி பெற்றிருக்கிறார்கள்.

உலகில் ஒருவன் ஞானியாகிறான் என்றால், அவன் ஆசான் சுப்பிரமணியருடைய ஆசி பெற்ற மகனாக இருக்க வேண்டும், ஆசான் அகத்தீசருடைய திருவடிகளைப் பற்றியவனாக இருக்க வேண்டும், ஞானிகள் ஆசி பெற்றவனாக இருக்க வேண்டும், அவன்தான் இந்த வாய்ப்பைப் பெறுகிறான். இயற்கையைப் புரிந்து கொண்டு, இயற்கையின் துணைக் கொண்டு இயற்கையை வெல்கிறான். அதற்கு என்ன காரணம்?

நாங்கள் சொல்கிறோம், பக்தி செலுத்துங்கள். உமது அறிவு பயனற்றது. இருக்கின்ற அறிவையெல்லாம் மூட்டை கட்டி வைத்து விடுங்கள்.

திருவடி யேசிவ மாவது தேரில்

திருவடி யேசிவ லோகஞ்சிந் திக்கில்

திருவடி யேசெல் கதியது செப்பில்

திருவடி யேதஞ்சம் உள்தெளி வார்க்கே.

– திருமந்திரம் – உபதேசம் – கவி எண் 138.

திருவடி எது? அது ஞானிகளுடைய திருவடிதான். ஞானிகளின் திருவடிகளைப் பற்றிக் கொள்ளுங்கள், ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்றிக் கொள்ளுங்கள். இப்பேர்ப்பட்ட வாய்ப்பு கிடைத்திருக்கிறது. பெறுதற்கரிய மானிட தேகம் பெற்றவர்களே, இந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்.

பெறுதற் கரிய பிறவியைப் பெற்றும்

பெறுதற் கரிய பிரானடி பேணார்

பெறுதற் கரிய பிராணிகள் எல்லாம்

பெறுதற் கரியதோர் பேறிழந் தாரே.

– திருமந்திரம் – கேடு கண்டிரங்கல் – கவி எண் 2090.

ஞானிகள் அரிய பிறவியை அறிந்து கொண்டவர்கள்.

இவன் உடம்பை புரிந்து கொள்ளாது பயன்படுத்துகிறான். உடம்பை பயன்படுத்தட்டும், குற்றமில்லை. அதை ஞானிகள் ஏற்றுக் கொள்வார்கள், பயன்படுத்திக் கொள்ளட்டும். தெளிவான அறிவு இருக்கும்போதே பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டுமென்பார்கள். ஆயுள் இருக்கும்போதே, “காற்றுள்ளபோதே தூற்றிக் கொள்” என்றார்.

பெறுதற் கரிய பிறவியைப் பெற்றும்

பெறுதற் கரிய பிரானடி பேணார்

பெறுதல் – போற்றுதல். பெறுதற்கு அரிய பிறவிதான். “அறிவு இருக்கல்லவா? சாகும் போதாவது நாமத்தைச் சொல்” என்றார். முதுமை வந்தால் குற்றமில்லை. இளமையில் ஒருவன் திருவடியைப் பற்றினால் தேறிக் கொள்வான். ஒருவன் இளமையிலிருந்தே, முப்பது வருடங்களாக பக்தி செலுத்தி வந்தால், அவனுடைய பாவத்தையெல்லாம் ஒழித்துவிடுவார்கள் ஞானிகள்.

வரவு செலவு பார்க்கிறான். இவன் யாரையாவது சார்ந்தல்லவா இருக்க வேண்டும்? சிறு வயதாக இருப்பான், துள்ளி விளையாடும் மனது, இருந்தாலும் பெரியவர்களுடைய ஆசியிருக்க வேண்டும். இதை ஆசான் திருவள்ளுவப்பெருமானும் சொல்வார்,

முதல்இலார்க்கு ஊதியம் இல்லை மதலையாம்

சார்புஇலார்க்கு இல்லை நிலை.

– திருக்குறள் – பெரியாரைத் துணைக்கோடல் – குறள் எண் 449.

பெரியவர்கள் ஆசியை எதற்குப் பெறுவது? என்று கேட்டான். விடுமா ஊழ்வினை? முன் செய்த வினை விடுமா? ஒரு பக்கம் காமவிகாரம் துள்ளி விளையாடும், மனது தடுமாறிக் கொண்டிருக்கும். ஒரு ஐந்து நிமிடம் கூட தியானம் செய்ய முடியாது.

இதற்கெல்லாம் என்ன காரணம்? இதுதான் இயற்கையின் அமைப்பு.

“பெரியோர்களை தூற்றுவான். பெரியோர்கள் எங்களுக்கு அவசியமில்லை என்பான். எங்களுக்கு அறிவு இருக்கிறது அவர்கள் வேண்டாமென்பான். இப்படி இருக்கக் கூடியவர்களில் வேறுபட்டு, இளைஞராக இருந்தாலும் அறிவுடைய புண்ணியவான்கள்தான் பெரியோர்களை சார்ந்திருப்பார்கள்”

பெறுதற் கரிய பிறவியைப் பெற்றும்

பெறுதற் கரிய பிரானடி பேணார்

பிரான் என்றால் தலைவன். இது அற்புத பிறவிதான். ஆட்டிப் படைக்கிறதே? என்ன செய்வது? இதை வெல்ல முடியவில்லையே?

வெல்ல நினைக்கிறேன். நீங்கள் பேசுவதை கேட்க, என் மனதிற்கு நாட்டம் இருக்கிறது. நீங்கள் பேசுவதை, கடைப்பிடிக்க வேண்டுமென்ற ஆர்வம் இருக்கிறது.

சிறிது நேரத்திற்கு மேல் என்னால் தாங்க முடியவில்லையே? சிறிது நேரம்கூட, என்னால் கடைப்பிடிக்க முடியவில்லையே? என்மீது குற்றமா? என்றான். “உன்மீது குற்றமில்லை. எல்லாம்வல்ல இயற்கையின் சீற்றம் அது, அந்த சீற்றமே உனக்கு கூற்றமாக (எமனாக) இருக்கிறது.”

எல்லாம்வல்ல இயற்கையே என்னை ஆட்டிப் படைக்கிறது. நான் என்ன செய்வேன்? நீவிர் பெரியோர் என்பதை அறிந்து கொண்டேன். உமது கருத்துகள் அற்புதமானவை.

அரும்பயன் ஆயும் அறிவினார் சொல்லார்

பெரும்பயன் இல்லாத சொல்.

– திருக்குறள் – பயன் இல சொல்லாமை – குறள் எண் 198.

“அரும் பயனைப் பற்றி அறிந்து, பெரும் பயனாகப் பேசுகிறீர். ஆனால் என்னால் கடைப்பிடிக்க முடியவில்லையே. என்ன செய்வேன்? நான் செய்த பாவம். யான் செய்த பாவம் இவ்வாறெல்லாம் தடுமாறுகிறேன். நீர் பெரியோர்தான். நீர் சொல்லுகின்ற கருத்தை எம்மால் பின்பற்ற முடியவில்லை என்று வருந்துகிறேன்” என்றான்.

“இந்த வருத்தம் உனக்கு இருப்பது நியாயம்தான். இந்த வருத்தமே உனது பிறவிப்பிணிக்கு ஒரு மருந்தாக இருக்கும். இந்த வருத்தமே உன்னுடைய அறிவு ஆக்கம் பெறுவதற்கு பொருத்தமாக இருக்கும்.”

“யாருக்குமே இல்லாத வாய்ப்பு. எந்த மானிடர்களுக்கும் கிடைக்காத வாய்ப்பு உனக்கு கிடைத்திருக்கிறது. இந்த இளம் வயதிலே நீ ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்றிக் கொள்ள வேண்டுமென்று நினைக்கின்றாய், பெரியோரை சார்ந்திருக்க வேண்டுமென்று நினைக்கின்றாய், இது முன் செய்த நல்வினைதான்”

ஒரு பக்கம் மனம் துள்ளி விளையாடும், தடுமாற்றம் இருக்கும் என்பதை நாங்கள் அறிவோம். இது இயல்பு என்பதும் எங்களுக்குத் தெரியும். இயல்பு என்றால் இயற்கை.

இருந்தாலும் உமக்கு அந்த நல்ல வாய்ப்பு கிடைத்திருக்கிறது. பெரியோரை சார்ந்திருக்கின்றாய். பெரியாரைச் சார்ந்திருந்தாலும் நல்லபடியாக பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டுமென்று அடிக்கடி நாங்கள் உங்களுக்கு சொல்ல வேண்டும். இதை புரிந்து கொள். நான் யார் என்று புரிந்து கொள். நான் ஒரு தூதுவன், உரைப்பதற்காகவே நான் அனுப்பப்பட்டிருக்கிறேன்.

உமக்கு என்ன கல்வி கிடைத்தது? என்றான்.

“நான் அகார உகாரம் தெரிந்தவன், வேம்பு இருக்கும்போதே கசப்பை நீக்கியவன், தேன் இருக்கும்போதே சுவையை நீக்கியவன். வேம்பு இருக்கும்போதே கசப்பை நீக்குதல், தேன் இருக்கும்போதே சுவையை நீக்குதல் போன்ற ஒரு வேதியியலை அறிந்தவர்கள் நாங்கள்.”

வேம்பில் கசப்பை நீக்கத் தெரிந்து கொண்டவன், தேனில் சுவையை மாற்றத்தெரிந்தவன் தலைவன். வேதியன் என்ற ஒரு பெயர் தலைவனுக்கே உண்டு. இதுபோன்ற வேதியியல் எங்களுக்குத் தெரியும். ஆகவே நாங்கள் அறிந்து கொண்டதை உங்களுக்குச் சொல்கிறோம். நாங்கள் அற்புத வேதியியல் செய்தவர்கள். நாங்கள் மட்டுமல்ல ஞானிகள் அனைவரும் வேதியியல் செய்தவர்கள். இவர்களெல்லாம் உள்ளுடம்பும், புற உடம்பும் சேர்த்து ஒரு வேதியியல் செய்தவர்கள். ஒரு வகையான மூலக்கனலை, அக்கினியை உருவாக்கத் தெரிந்தவர்கள், யோக நெறியை பின்பற்றியவர்கள். யோகத்தைப் பின்பற்றி ஒரு வேதியியலை செய்தவர்கள்.

எல்லாம்வல்ல இயற்கை அன்னையால் தோற்றுவிக்கப்பட்டவர்தான் ஆதித்தலைவன் சுப்பிரமணியர், ஞானபண்டிதன். எல்லாம்வல்ல இயற்கை அன்னை ஓர் அற்புத மகனை, அருமருந்தை, ஓர் ஒளிச்சுடரை, ஓர் அமுது போன்றவரை உருவாக்கினாள்.

பத்தித் திருமுக மாறுடன் பன்னிரு தோள்களுமாய்த்

தித்தித் திருக்கு மமுதுகண் டேன்செயன் மாண்டடங்கப்

புத்திக் கமலத் துருகிப் பெருகிப் புவனமெற்றித்

தத்திக் கரைபுர ளும்பர மானந்த சாகரத்தே.

– மகான் அருணகிரிநாதர் அருளிய கந்தர் அலங்காரம் – கவி எண் 47.

அமுது என்றால் பால் கலந்து இருக்கும். பாலும், தேனும் கலந்தவன் தலைவன் என்றார்.

தித்தித்திருக்கும் அமுது கண்டேன், செயல் மாண்டு அடங்க – அப்பேர்ப்பட்ட அமுதக் கடலானவன். அமுத சொரூபி ஆனவர் ஞானபண்டிதன். அவருடைய ஆசி பெற்றவர்கள்தான் வேதியியல் செய்ய முடியும். இயற்கை அன்னை அறிவை தந்து, அப்பேர்ப்பட்ட தலைவனை தோற்றுவித்திருக்கிறாள்.

“தமிழகத்தில் தோன்று மகனே! உலக மக்கள் உய்யும்பொருட்டு வழியை காட்டு மகனே!” என்றாள். ஏன் இங்கேதான் பிறக்க வேண்டுமா? என்றால், தட்ப வெட்ப நிலை தக்கவாறு இருக்கிறது. மிகுதி வெப்பமும் இருக்காது, மிகுதி குளிரும் இருக்காது. அப்படிப்பட்ட நாடு இந்த தமிழ்நாடு, ஞானபூமி. மிகுதியாக வெப்பம் இருந்தாலும் ஞானத்துறைக்கு ஆகாது. மிகுதியாக குளிர்ச்சி இருந்தாலும் ஞானத்துறைக்கு ஆகாது. தட்பவெப்பம் சமநிலையாக இருக்க வேண்டும்.

அப்பேர்ப்பட்ட புண்ணிய பூமியிலே தலைவனைத் தோற்றுவித்தாள். உள்ளே ஓர் ஒளிச்சுடர் இருக்கிறது மகனே! நான் உலகத்தையெல்லாம் தோற்றுவித்தேன், உயிரினங்களையெல்லாம் தோற்றுவித்திருக்கிறேன், எண்பத்தி நான்கு லட்சம் ஜீவராசிகளையும் தோற்றுவித்திருக்கிறேன்.

நான்கு வகை யோனிகள், எழு வகை தோற்றமாகத் தோற்றுவித்திருக்கிறேன். இருந்த போதிலும் மானிடத் தோற்றத்தில் தான் நான் உள்ளிருந்து வெளிப்படுகிறேன். மானிட தேகத்தை நான் சார்ந்திருக்கிறேன். இந்த உடம்பில் காமமாக இருக்கிறேன் அதுவும் நான்தான் என்றாள்.

நான்தான் பசியாகவும், காமமாகவும், பெண்ணாகவும், ஆணாகவும், அறியாமையாகவும் இருக்கிறேன். நானே உன் உடம்புள்ளே நூறு கோடி சூரியனுக்கு ஒப்பான ஒளியாகவும் இருக்கிறேன். என்னைப்பற்றி உலக மக்கள் புரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்பதற்காக உன்னை தோற்றுவித்திருக்கிறேன்.

மகனே! உரைக்க வேண்டும் நீ! உரைக்க வேண்டும் சமுதாயத்திற்கு. இயற்கை அன்னை உரைத்ததால்தான் ஆசான் அகத்தீசருக்கு உரைத்தார் ஆசான் ஞானபண்டிதன்.

குரு முனிவன், இரு செவி குளிர உபதேசம் செய்தவர். அந்த உபதேசம்தான் பெண்மையையும், ஆண்மையையும் ஒன்றுபடுத்துவது. இதை லிங்கம் என்றான். ஆவுடையும் லிங்கமும் சேர்ந்தது. காதோடு காதாக சொல்வது. அகார உகாரம். அதுதான் இடகலையும், பின்கலையும் சேர்ப்பது. இடகலையையும், பிங்கலையையும் சேர்க்கின்ற ரகசியத்தை ஆசான் உபதேசித்தார். இதை இயற்கை தாய் உணர்த்தினாள்.

நீ கண்ணை மூடினால் புருவமத்தியில் இருள் சூழ்ந்திருக்கும். ஆனால் ஞானிகள் கண்ணை மூடினால் புருவமத்தியில் சதகோடி சூரியனை பார்ப்பார்கள். நூறு கோடி சூரியனைப் பார்க்கிறார்கள். அப்பேர்ப்பட்ட ஒளி உடம்பு உள்ளே இருப்பதை தலைவன் அறிந்து கொண்டார். ஞானபண்டிதன் தலைவன் அகத்தீசரிடம் சொன்னார். “இப்பேர்ப்பட்ட வாய்ப்பு இருக்கிறது மகனே! உலக மக்கள் உய்யும் பொருட்டு நீ உரைக்க வேண்டும்” என்றார். “எனக்கு தாய், இந்த வாய்ப்பைத் தந்தாள். உமக்கு அந்த வாய்ப்பைத் நான் தந்தேன். நீ உலக மக்களுக்கு சொல்!” என்றார். “நான் சொல்லாவிட்டால் உலகத்திற்கு யார் சொல்வார்?” என்றார்.

பெரியோர்கள் சொல்லத்தான் வேண்டும். நறுமணமுள்ள மல்லிகை, மனோரஞ்சிதம் போன்று, மல்லிகை மலர்ந்தால் மணம் இருப்பது போன்று பெரியோர்கள் இருந்தால் நல்ல கருத்தை சொல்லத்தான் செய்வார்கள், சொல்வதற்காகத்தான் வந்திருக்கிறார்கள்.

உரைக்கவல்லோ ராசயோகம் வைத்தான் ஈசன் – அப்பேர்ப்பட்ட ஒரு வாய்ப்பு இங்கே ஓங்காரக்குடிலாசானுக்குக் கிடைத்திருக்கிறது. இந்த ரகசியத்தை அறிந்தவன். அகார உகாரத்தைப் பொருத்தியவன். தூலத்தையும், சூட்சுமத்தையும் பொருத்தியவன். ஒரு வேதியியல் செய்யத்தெரிந்தவன் நான். நாங்கள் சொல்லத்தான் வேண்டும். அதற்குத்தான் வந்திருக்கிறோம்.

அரும்பயன் ஆயும் – அறிந்தவர்கள் நாங்கள். அருமையான பயனைப்பற்றி அறிந்தவன் சொல்கிறேன். இவ்வளவு நுட்பமானது. உள்ளே போக முடியாது. இப்படி உள்ளே புக வேண்டுமென்று நாங்கள் சொல்கிறோம். பக்தி செலுத்துங்கள், அதுவும் தொடர்ந்து பக்தி செலுத்த வேண்டும்.

இனிது இனிது ஏகாந்தம் இனிது

அதனினும் இனிது ஆதியைத் தொழுதல்.

– மகான் ஔவையார் – தனிப்பாடல் – கவி எண் 55.

ஓடு கின்றனன் கதிரவன் அவன்பின்

ஓடு கின்றன ஒவ்வொரு நாளாய்

வீடு கின்றன என்செய்வோம் இனி அவ்

வெய்ய கூற்றுவன் வெகுண்டிடில் என்றே

வாடு கின்றனை அஞ்சலை நெஞ்சே

மார்க்கண் டேயர்தம் மாண்பறிந் திலையோ

நாடு கின்றவர் நாதன்தன் நாமம்

நமச்சி வாயம்காண் நாம்பெறும் துணையே.

– திருஅருட்பா இரண்டாம் திருமுறை – நற்றுணை விளக்கம் – கவி எண் 758.

ஓடுகின்றனன் கதிரவன் அவன்பின், ஓடு கின்றன ஒவ்வொரு நாளாய் – கதிரவன் ஓடிக்கொண்டிருக்கிறான். ஒவ்வொரு நாளும் ஓடிக் கொண்டிருக்கிறது. ஞானிகள், இதுபோன்ற சான்றோர்களுடைய பக்தி இருந்தால், வாய்ப்பை பயன்படுத்துவார்கள். சைக்கிளில் போகும்போதே அகத்தீஸ்வரா, அகத்தீஸ்வரா‘ என்று சொல்லிக் கொண்டே போவார்கள். தூக்கம் வரவில்லையென்றால் அகத்தீஸ்வரா, அகத்தீஸ்வரா‘ என்று சொல்லிக் கொண்டே இருப்பார்கள். இவர்களெல்லாம் முற்றுப் பெற்றவர்கள்.

இருள் நீங்கி இன்பம் பெற்றவர்கள் ஞானிகள். இதை உணர்வதே நல்ல மெய்யுணர்வு. அவர்கள் பெரியோர்கள். பெரியோர்கள் நாமத்தை சொல்வதே இனிது இனிது ஏகாந்தம் இனிது. ஏகாந்தம் என்பது தனிமை.

ஒருவன் தனிமை கிடைத்தால் என்ன செய்ய வேண்டும்?

இனிமையானது தனிமை. பொழுதே போகவில்லையே என்பான். ஆனால் பொழுது போய்க்கொண்டே இருக்கிறதே? நீ என்ன சொல்வது.

தனிமை இனிது யாருக்கு? பக்குவவாதிகளுக்குத்தான். பக்குவவாதிகள் தனிமையை விரும்புவான். அப்படியென்றால் தனிமையில் இருக்க வேண்டுமென்ற அவசியம் இல்லை. இரண்டு நிமிடம் தனிமை கிடைத்திருக்கிறது என்றால் அந்த இரண்டு நிமிடத்தில் ஞானிகள் நாமத்தை சொல்ல வேண்டும்.

அந்த இரண்டு நிமிடம். அந்த இரண்டு நிமிடமும் ஞானிகளை “ஓம் அகத்தீசாய நம, ஓம் திருமூலதேவா, ஓம் அருணகிரிநாதா” என்று நாமஜெபம் சொன்னால் தப்பித்துக் கொள்ளலாம்.

இருள் நீங்கி இன்பம் பெற்றவர்களை, இருள்சேர் இருவினையும் சேராதவர்களை, பிறப்புஎன்னும் பேதைமை நீக்கியவர்களை, பொருள் அல்ல வற்றைப் பொருள் என்று உணராதவர்களை, நிலையில்லாதவற்றை நிலை என்று நினைக்காதவர்களை நினைத்து தியானம் செய்ய வேண்டும்.

இனிது என்று சொல்லாமல், இனிது இனிது ஏகாந்தம் இனிது என்று சொன்னார்.

ஏகாந்தம் என்றால் தனிமை. பெண்கள் வீட்டில் இருக்கும்போது தனிமை கிடைத்திருக்கிறது. உணவு சமைக்கும்போதோ, அரிசி களையும்போதோ “அகத்தீசா அகத்தீசா” என்று சொல்லிக்கொண்டே வேலை செய்யலாம். அப்படி சொன்னால் ஞானிகள் வந்துவிடுவார்கள். அப்போது பார்க்கிறான் தலைவன்.

“என்ன அம்மையே, என்ன மகளே, உனக்கு என்ன குறை?” என்று கேட்கிறான்.

“எனக்கு நோய் சூழ்ந்திருக்கிறது” என்றாள். “அதை நான் குணப்படுத்துகிறேன் மகளே!” என்றார்.

“உமக்கு அவ்வளவு வல்லமை இருக்கிறதா?” என்று கேட்டாள்.

“எல்லா வல்லமையும் உள்ளவர்கள் நாங்கள். உலகத்திலேயே வல்லமை உள்ளவர்கள் என்று இருந்தால் அது நாங்கள் தான். எமனையும் வெல்லும் வல்லமை உள்ளவர்கள். உன் பிரச்சனை என்ன? என்று கேட்டு அதை சரிசெய்து விடுவோம்.‘

அரிசி களையும்போதே “அகத்தீசா” என்று சொல்லலாம். படுக்கும்போது, எழுந்திருக்கும்போது, குளிக்கும்போதெல்லாம் ஆசான் அகத்தீசர் நாமத்தை சொல்லலாம்.

இனிது என்று சொல்லாமல், இனிது இனிது ஏகாந்தம் இனிது என்றார்.

அதனினும் இனிது ஆதியைத் தொழுதல். பெரியவர்களை, ஆசான் அகத்தீசரை, மகான் ஔவையாரை வணங்க வேண்டும். ஆசான் அகத்தீசர் நாமத்தை சொன்னால் அது இனிது. அது ஆண்டவனைத் தொழுதல். நமக்குத் தனிமை கிடைத்தாலே பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டுமென்பது மகான் ஔவையாருடைய ஆசை. ஞானிகள் அத்தனை பேரும் எப்படி மல்லிகை மலர்ந்தால் மணம் இருக்குமோ, அதுபோல் ஞானத்தைப் பற்றி சொல்லிக் கொண்டுதான் இருப்பார்கள், வேறு வழியே இல்லை அவர்களுக்கு. அவர்களுக்கு அது இயல்பு.

பெரியோர்கள் சொல்லத்தான் வேண்டும். இப்பேர்ப்பட்ட ஞானிகளைப் பயன்படுத்திக் கொள்ள வேண்டும். அவர்களெல்லாம் அப்படித்தான் தனிமையைப் பயன்படுத்திக் கொள்வார்கள்.

சைக்கிளில் போகும்போது “அகத்தீசா” என்று சொல்லிக்கொண்டே போக வேண்டும். வேறு சிந்தனையை வைத்துக் கொண்டு போகக்கூடாது. இதற்கெல்லாம் பெரியோரைச் சார்ந்திருக்க வேண்டும்.

அதுவும் பெரியோர்களென்றால் இதுபோன்ற பெரியோர்களாக இருக்க வேண்டும். வயதில் பெரியவராக இருந்தால் என்ன ஆகப் போகிறது? ஒரு வேதியியல் அறிந்த பெரியோனாக இருக்க வேண்டும். அவர்கள் இம்மை மறுமை தெரிந்தவராக இருக்க வேண்டும்.

இருமை வகைதெரிந்து ஈண்டுஅறம் பூண்டார்

பெருமை பிறங்கிற்று உலகு.

– திருக்குறள் – நீத்தார் பெருமை – குறள் எண் 23.

இருமை வகைதெரிந்து – இம்மை மறுமை வகைதெரிந்து, இது சின்ன விசயமில்லை. வகையை தெரிந்து கொள்ள முடியுமா? வகை என்றால் முறை. இம்மையைப் பற்றி அறிந்தவன் நிச்சயமாக இம்மை, மறுமையைப் பற்றி தெரிந்திருப்பான். ஞானிகளுக்கு அது தெரியும்.

இருமை வகைதெரிந்து ஈண்டு அறம் பூண்டார். அறம் பூணுதல் – பொருந்திக் கொள்ளுதல். இனி பிறவாமையாகிய ரகசியத்தை அறிந்தவன்தான், அறத்தைப் பற்றி அறிந்தவன். இல்லையென்றால் அது மரமாகப் போய்விடும், வீணாகப் போய்விடும், பாவமாகப் போய்விடும். பெரியோர்கள் இம்மை, மறுமை என்னும் இருமையை அறிந்தவர்கள். அவரைச் சார்ந்திருக்க வேண்டும். அவர்கள்தான் பெரியோர்கள். அவர்களைச் சார்ந்திருந்தால் அன்றி முடியாது.

சார்ந்தால் பெரியோரைச் சார்ந்திருக்க வேண்டும். இதுபோன்ற பெரியோரை சார வேண்டும். இருமை வகைதெரிந்து – இம்மை மறுமை அறிந்து, ஈண்டு அறம் பூண்டார் – ஈண்டு அறம் பூணுவது எதற்கு? என்று கேட்டான். இம்மை மறுமை அறிந்தவன் பூண்டிருக்கிறான். அறத்தைப் பொருந்தியிருக்கிறான்.

அறவாழி அந்தணன் என்று சொல்வார் மகான் திருவள்ளுவப்பெருமான். அறக்கடல் போன்றவர். ஈண்டு அறம் பூண்டார் என்றார். ஒரு மர்மமான வார்த்தையாக இருக்கிறதே? என்றான்.

நான் பொருந்தச் சொன்னதே கடவுளைத்தான். கடவுள் அறக்கடலாக, தர்மமாகவே இருக்கின்றார். அறமாக, தர்மமாக இருக்கின்றார். நான் பொருந்தச் சொன்னது தர்மத்தை என்றார். இவ்வளவு பெரிய மர்மமான வார்த்தையா தர்மம்? அது மர்மமான வார்த்தைதான். ஈண்டு அறம் பூண்டார் – தலைவனைப் பொருந்தி கொள்ளுதல். அறவாழி அந்தணன் என்பதைப் புரிந்து கொள்ள வேண்டும். அந்தணன் என்றால் தலைவன். செந்தன்மை – மிகவும் மென்மையானவன் என்று அர்த்தம். செம்மையானவன், அறக்கடலானவன்.

அறஆழி அந்தணன் தாள்சேர்ந்தார்க்கு அல்லால்

பிறஆழி நீந்தல் அரிது.

– திருக்குறள் – கடவுள் வாழ்த்து – குறள் எண் 8.

அறக்கடலானவன் யார் என்று கேட்டால் அது ஞானிகள்தான். பூணுதல், இப்படிப்பட்ட மர்மமான வார்த்தைகள் எல்லாம் மகான் திருவள்ளுவர் திருக்குறளில் வைத்திருப்பார்.

இருமை வகைதெரிந்து ஈண்டுஅறம் பூண்டார்

பெருமை பிறங்கிற்று உலகு.

– திருக்குறள் – நீத்தார் பெருமை – குறள் எண் 23.

பெருமை பிறங்கிற்று என்றால் ஒளி பொருந்தியது என்று அர்த்தம், மேலானது என்று அர்த்தம். மகான் திருவள்ளுவர் பெரியோரை சார்ந்திருந்தால் பெருமைக்குரிய வாழ்வு வருமென்று சொல்வார்.

இவ்வளவு மர்மமாக இருக்கிறது? என்றான். மர்மம்தான்! திருக்குறள் என்ன அவ்வளவு லகுவா? அவர் வேதியியல் தெரிந்தவர் அல்லவா?

எல்லாம்வல்ல இயற்கையை அறிந்தவர் அல்லவா? மகான் திருவள்ளுவர் பிறவிப் பிணியை வென்ற வல்லவர் அல்லவா? உலகத்தில் அவருக்கு ஈடு எவரும் இருக்கிறாரா?

மகான் திருவள்ளுவரைத் தவிர உலகத்தில் வல்லவர் இருக்கிறாரா என்றால் இல்லை. ஏனென்றால் இருள் நீங்கி இன்பம் பெற்றவர், மருள் நீங்கி மாசற்றவர். அவர் பொருந்தியவர், பெரியோரை சார்ந்திருக்க வேண்டுமென்று அவர்தான் சொல்கிறார். பெரியோரை சார்ந்திருப்பது சின்ன விசயமில்லை. இதற்கு புண்ணியம் செய்திருக்க வேண்டும் அல்லவா? எல்லோரும் சார முடியுமா? புண்ணியம் செய்து அந்த அமைப்பு இருந்தால்தான் வந்து போய்க் கொண்டிருக்க முடியும். சின்ன விசயமில்லை. அப்படியே வந்து போய்க் கொண்டிருந்தாலும், இருக்கலாம். பொருந்த வேண்டும் அல்லவா?

பூணுதல் – மகான் திருவள்ளுவர் நமக்கு அறிவுரை சொல்கிறார். பெருமைக்குரிய வாழ்க்கையை யார் பெற்றார் என்றார். பெரியோன் இந்த உலகத்தில் யார் இருக்கிறான்? பெரியோர் என்றால், ஈண்டு அறம் பூண்டார் என்று சொன்னார். அப்பேர்ப்பட்ட மர்மமான வார்த்தையைக் கொண்டுபோய் அதில் வைத்திருப்பார்கள். ஈண்டுஅறம் பூண்டார் பெருமை பிறங்கிற்று உலகு. அது ஒளி பொருந்தியது. பிறங்கிற்று என்றால் ஒளி பொருந்தியது.

பெரியோரை சார்ந்திருக்க வேண்டும். நான் மகான் திருமூலர் வர்க்கத்தைச் சார்ந்தவன். அகத்தியர் வர்க்கம்? எல்லா வர்க்கமும் ஒன்றுதான். நாங்கள் எல்லோரும் ஒரே வர்க்கம்தான். எங்கள் குலம் சுக்கிலம் ஆகும். நீங்கள் மட்டும் சுக்கிலமில்லையா? நீங்களும் சுக்கிலம்தான். நாங்களும் சுக்கிலம்தான். ஆனால் நாங்கள் சுத்தி செய்யப்பட்ட சுக்கிலம். நீங்கள் சுத்தி செய்யப்படாத சுக்கிலம்.

ஆலமாய் அவுணருக் கமரருக் கமுதமாய்

ஆதவனின் வெம்மை ஒளிமீ

தரியதவ முநீவருக் கிந்துவிற் றண்ணென்

றமைந்தன்ப ருக்குமுற்றா

மூலமாம் வினையறுத் தவர்கள் வெம் பகையினை

முடித்திந்தி ரர்க்கு மெட்டா

முடிவிலா நந்தநல் கும்பத மளித்தெந்த

மூதண்ட மும்புகழும் வேல்

ஏலமா யானையின் கோடதிற் சொரிமுத்து

மின்பணைக ளுமிழு முத்தும்

இனிவாடை மான்மதம் அகிலோடு சந்தனம்

இலவங்க நறவமாருந்

தாலமா மரமுதற் பொருள்படைத் திடும்எயினர்

தருவநிதை மகிழ்நன் ஐயன்

தனிநடம் புரிசமர முருகன் அறு முகன் குகன்

சரவணக் குமரன் வேலே.

– மகான் அருணகிரிநாதர் அருளிய வேல்விருத்தம் – கவி எண் 5.

ஆலமாய் அவுணருக் கமரருக் கமுதமாய் – இந்த உடம்பு விஷமாக இருக்கிறது. எங்கள் குலம் சுக்கிலம்தான். இதை யார் மறுத்தது? நீங்களும் சுக்கிலம்தான். நாங்களும் சுக்கிலம்தான். நாங்கள் சுத்தி செய்தவன். ஒரு வேதியியல் செய்து, சுத்தி செய்து வைத்திருக்கிறோம். உங்களுக்கு சுத்திபடாமல் நச்சுத்தன்மையாக இருக்கிறது.

ஆலமாய் அவுணருக்கு – ஆலம் என்றால் விஷம். நம்மையெல்லாம் அசுரன் என்று சொல்லிவிட்டார் மகான் அருணகிரிநாதர். நமக்கு இந்த உடம்பு விஷமாக இருக்கிறது. அமரருக்கு அமுதமுமாய் இருக்கிறது. ஞானிகளுக்கு இந்த உடம்பு அமுதமாக இருக்கிறது. மற்றவர்களுக்கு விஷமாக இருக்கிறது? இதெல்லாம் மர்மமான வார்த்தை. இதையெல்லாம் அறிந்து புரிந்து கொள்ள வேண்டும்.

உலகமதிற் பிரபஞ்ச மாயைதள்ள

ஒருவரால் முடியாது கடினமெத்தப்

பலகலைகள் வேதமொடு சாஸ்திரங்கள்

பலதொழில்க ளேதேது கற்றாலுந்தான்

நலமிடர்கள் வருவதையுந் தள்ளப்போமோ

நாதாந்த நடுவணையைக் காண்பதுண்டோ

குலமறியச் சுக்கிலத்தைக் கலந்துகொள்ளக்

குருமுனிவர் திருவடியைப் பூணுவேனே.

– சட்டமுனிவர் அருளிய ஞான விளக்கம் – கவி எண் 22.

சொன்னது மகான் சட்டமுனிவர். கடினம் என்று சொல்லாமல் கடினம் மெத்த என்றார்.

அங்கே திருவள்ளுவர் சொல்வார்,

பொருள் அல்ல வற்றைப் பொருள் என்று உணரும்

மருளான் ஆம் மாணாப் பிறப்பு.

– திருக்குறள் – மெய் உணர்தல் – குறள் எண் 351.

நில்லாத வற்றை நிலையின என்றுஉணரும்

புல்லறி வாண்மை கடை.

– திருக்குறள் – நிலையாமை – குறள் எண் 331.

புல்லறிவு – சிற்றறிவு என்று சொல்வார். நிலையில்லாததை நிலை என்றிருப்பதும், பொருள் இல்லாததை பொருள் என்று மயங்குவதுதான் சிற்றறிவு என்று சொல்வார். மாணாப்பிறப்பு – துன்பப்பிறவிக்குக் காரணம் என்றும் சொல்வார்.

இதை சொன்னவர் மகான் திருவள்ளுவர், இப்பொழுது சொல்பவரும் (ஓங்காரக்குடிலாசான்) மகான் திருவள்ளுவர். அடிப்படையை தெரிந்து கொள்ள வேண்டும். யாரை தெரிந்திருக்க வேண்டும்? யாரை சார்ந்திருப்பது? யாரை சார்ந்திருந்தால் இந்த உண்மை தெரியும்? பெரியோரை சார்ந்திருக்க வேண்டும். அவர்கள்தான் சொல்வார்கள். தடுமாறுகின்ற இதயத்தைத் தட்டிக் கொடுப்பார்கள்.

“தம்பி, நீ இன்னும் ஸ்திரப்படவில்லை. உன்னை ஸ்திரப்படுத்திக் கொள். வாய்ப்பு கிடைத்திருக்கிறது, என்னை நீ பயன்படுத்திக் கொள். நாங்கள் இதற்காக வந்திருக்கிறோம். எங்களை இதற்காக அனுப்பியிருக்கிறார்கள், நாங்கள் சொல்கிறோம்” என்பார்கள்.

அகத்தே கறுத்துப் புறத்துவெளுத் திருந்த உலகர் அனைவரையும்

சகத்தே திருத்திச் சன்மார்க்க சங்கத் தடைவித் திட அவரும்

இகத்தே பரத்தைப் பெற்றுமகிழ்ந் திடுதற் கென்றே எனை இந்த

உகத்தே இறைவன் வருவிக்க உற்றேன் அருளைப் பெற்றேனே.

– திருஅருட்பா ஆறாம் திருமுறை – வேண்டுகோள் – கவி எண் 9.

மகான் இராமலிங்கசுவாமிகளும் அவர்கள் காலத்தில் இதையேதான் சொன்னார்.

அகத்தே கறுத்துப் புறத்து வெளுத் திருந்த – அகத்தே கருத்து இருப்பதற்குக் காரணம் இருள், அறியாமை.

அகத்தே கறுத்துப் புறத்துவெளுத் திருந்த உலகர் அனைவரையும் – ஒருவர் இருவர் அல்ல. உலகர் அனைவரையும்.

சகத்தே திருத்திச் சன்மார்க்க சங்கத் தடைவித் திட அவரும்

இகத்தே பரத்தைப் பெற்றுமகிழ்ந் திடுதற் கென்றே எனை இந்த

உகத்தே இறைவன் வருவிக்க உற்றேன் அருளைப் பெற்றேனே.

நான் எதற்கு வந்திருக்கிறேன்? என்னை எதற்கு அனுப்பியிருக்கிறார்கள்? சமுதாயத்தில் உண்மைப்பொருள் தெரியாமல் இருக்கிறான். “மனிதனாகப் பிறந்தவன் அத்தனை பேரும் கடவுளை அடைய வாய்ப்பு இருந்தும், அந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தாமல் இருக்கிறார்கள். நீ சொல்ல வேண்டும் என்று சொன்னார். ஆறாயிரம் கவிகளை அள்ளித் தந்திருக்கிறேன் இந்த சமுதாயத்திற்கு” என்பார்.

பொருள் அல்லவற்றை பொருள் என்று மயங்காத அறிவைப் பற்றி அந்த பாடல்களில் இருக்கும். அதில் பக்தியும் கலந்திருக்கிறது, அதில் தோத்திரமும் கலந்து இருக்கிறது, சாத்திரமும் கலந்து இருக்கிறது. சாத்திரமாகவும் வைத்துக் கொள்ளலாம். தோத்திரமாகவும் வைத்துக்கொள்ளலாம். அருட்பாவில் இரண்டுமே கலந்து இருக்கும். தோத்திரப்பாடல்தான். கடவுளைக் குறித்துப் பாடுவது.

ஒரு காலத்திலே வெகு ஞானிகள் உருவாவார்கள். மகான் இராமலிங்கசுவாமிகள் காலத்திலே வெகுபேர் முன்னேறியிருக்கிறார்கள்.

“வாய்ப்பு கிடைத்திருக்கிறது, பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்” என்பார்.“நான் இதற்குதான் வந்திருக்கிறேன். உலகம் உய்யும் பொருட்டு என்னை அனுப்பியிருக்கிறார்கள். நீங்கள் என்னை பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்” என்று மறைமுகமாக அறைகூவல் தந்தவர் ஆசான்.

கேட்பதெல்லாம் தரக் கூடிய பெரும் வள்ளல். அப்பேர்ப்பட்ட ஆசான் தமிழகத்தில்தான் தோன்றியிருக்கிறார். ஆயிரக்கணக்கான, பல ஆயிரக்கணக்கான, லட்சக்கணக்கான பேர் தோன்றியிருக்கிறார்கள். இதுவரை ஒன்பது கோடி பேர், நவகோடி சித்தர்கள் தோன்றியுள்ளார்கள் என்று சொல்வார்கள்.

உலகத்திற்கே வழிகாட்டக்கூடிய ஆசான் இராமலிங்க சுவாமிகளும், மகான் திருவள்ளுவப்பெருமானும், மகான் திருமூலதேவனும், மகான் கருவூர்தேவரும் பெருமைக்குரியவர்கள். இப்பேர்ப்பட்ட நாட்டில் இவர்கள்தான் சார்ந்திருந்து பேசுவார்கள்.

அரும்பயன் ஆயும் அறிவினார் – அறிவுள்ளவர்கள். பெரும்பயன் ஆய்ந்தவர்கள் இவர்கள். இதையெல்லாம் மக்கள் புரிந்து கொண்டு செயல்பட வேண்டும். எங்களை சார்ந்திருந்தால் நாங்கள் சுட்டிக்காட்டுவோம், புரிந்தால் தட்டிப்பேசுவோம், திட்டியும் பேசுவோம், தட்டியும் கொடுப்போம்.

நாங்கள் இதுதான் மார்க்கம் என்று சொல்வோம். இப்படி இருந்தால் தேறிக் கொள்ளலாம் என்று சொல்வோம்.

எங்களை சார்ந்திருந்தால்தானே?

சார்ந்திருந்து கேட்டால்தானே?

புரிந்திருந்து கேட்டால்தானே?

புரிந்திருந்து கேட்டாலும் பொருந்தியிருந்தால்தானே? பொருந்த வேண்டும்.

நான் தான் உம்மிடம் அன்பு காட்டுகிறேனே? என்று சொன்னால், என்னிடம் அன்பு காட்டலாம். நாங்கள் சொற்குரு. பெரியோனாகிய சற்குரு இருக்கிறார். ஆசான் அருணகிரிநாதரையும், மகான் இராமலிங்கசுவாமிகளையும், மகான் திருமூலதேவரையும், மகான் மாணிக்கவாசகரையும் பூஜை செய்து கொண்டே வந்தால் அறிந்து கொள்ளலாம். இதைத்தான் ஆசான் திருவள்ளுவர் சொல்வார், இருமை வகைதெரிந்து ஈண்டுஅறம் பூண்டார் என்றார். அங்கே உலகநடையிலிருந்து மாற முடியாது என்று சொன்னார்.

உலகமதிற் பிரபஞ்ச மாயைதள்ள

ஒருவரால் முடியாது கடினமெத்தப்

பலகலைகள் வேதமொடு சாஸ்திரங்கள்

பலதொழில்க ளேதேது கற்றாலுந்தான்

நலமிடர்கள் வருவதையுந் தள்ளப்போமோ

நாதாந்த நடுவணையைக் காண்பதுண்டோ

குலமறியச் சுக்கிலத்தைக் கலந்துகொள்ளக்

குருமுனிவர் திருவடியைப் பூணுவேனே.

– சட்டமுனிவர் அருளிய ஞான விளக்கம் – கவி எண் 22.

பூண்டுகொள்ளக் குலங்காட்டுங் குறியைக்காட்டும்

பூரண நூல் தனையறியப் புத்திகாட்டும்

ஆண்டுகொள்ளும் பூரணந்தான் தனக்குத்தானே

ஆதியடி முடிகாட்டு மறிவைக்காட்டும்

வேண்டுவது விளக்கெரியத் தூண்டுகோலாய்

வேதாந்த நூற்பொருளைத் தூண்டச்சொன்னேன்

மாண்டிறந்து போகாதே மைந்தாகேளு

மனமிறந்த மகிமையதால் முத்தியாச்சே.

– சட்டமுனிவர் அருளிய ஞான விளக்கம் – கவி எண் 23.

நம்மிடம் விஷமாக இருப்பதை மாற்றிக் கொள்ள வேண்டும். இதற்குத்தான் பெரியோரைச் சார்ந்திருக்க வேண்டும். தினமும் ஞானிகளை உங்கள் இடத்திலே பூஜை செய்தாலே தப்பித்துக் கொள்ளலாம்.

இப்போது நாங்கள் பேசுவதெல்லாம் சமுதாயத்திற்கு ஒரு பெரிய வாய்ப்பு. பெரியோன் யார்? ஆதித்தலைவன் ஞானபண்டிதன் என்றும். அவர் ஆசி பெற்றவர் மகான் அகத்தீசர், அவர் ஆசி பெற்றவர் மகான் திருமூலதேவர், அவர் ஆசி பெற்றவர் மகான் நந்தீசர் என இப்படியே ஒன்பது கோடி பேர்கள் இருக்கிறார்கள். ஞானிகள் எல்லோரும் ஆசான் அகத்தீசர் ஆசி பெற்றவர்கள். ஆசான் அகத்தீசர் ஆசியை பெறாமல் ஒருவன் ஞானியாக முடியாது. பெரியோனை சார்ந்திருக்க வேண்டும். இதைத்தான், “இருமை வகைதெரிந்து ஈண்டுஅறம் பூண்டார்” என்றார்.

அகத்தீசா என்றால், அறத்தைப் பொருந்தி கொண்டான். நந்தீசா என்றால் அறத்தைச் சார்ந்து கொண்டான். திருமூலதேவா என்று உருகினால் தேறிக் கொண்டான்.

இப்படி பொருந்திக் கொள்ள வேண்டும். மகான் திருவள்ளுவர், ஈண்டு அறம் பூண்டார் என்றார். அறம் என்னவென்று அறிந்து தர்மத்தை பூண்டு கொண்டார், அறத்தை நாடினார், தர்மத்தில் பொருந்தி கொண்டார்.

தினமும் பூஜை செய்தவனுடைய வாழ்க்கைக்கு ஈடே இல்லை. பெருமை பிறங்கிற்று உலகு. அவனுடைய உலகுதான் பெருமைக்குரிய உலகு என்றார். அவனால்தான் பெருமை இருக்கிறது என்றார். இப்படியெல்லாம் பெரியோர்கள் சொல்லியிருப்பார்கள். நீ ஒன்றும் கவலைப்படாதே. இது ஒன்றும் அவ்வளவு லகுவல்ல. ஆனால் லகுதான்.

தூராதி தூரமடி அகப்பேய்

தூரமு மில்லையடி

பாராமற் பாரடியோ அகப்பேய்

பாழ்வினை தீரவென்றால்.

– மகான் அகப்பேய்ச்சித்தர் – கவி எண் 62.

தூராதி தூரமடி – அதிக தூரம் இல்லை. உனக்கு இருக்கும் அறிவு போதும். வேறு ஒன்றும் வேண்டாம். இருக்கும் அறிவே போதும். படிக்காத பாமரன்தானே? குற்றமில்லை.

கல்வி அவசியமில்லை . “ஓம் அகத்தீசாய நம” என்று சொல் என்றால், சொல்வேன் என்றான். அகத்தீசா என்று வாயில் வரவில்லையென்றால் நந்தீசா என்று சொல் என்று சொல்வார். நந்தீசா என்று வாயில் வரவில்லை என்றால் திருமூலதேவா என்று சொல் என்பார். ஒன்றும் புரியாவிட்டால் அருணகிரிநாதா என்று சொல் என்பார். இல்லையென்றால் மகான் இராமலிங்கசுவாமிகள் என்று சொல் என்பார். இப்படி செய்தால் பெரியவர்களை பொருந்தி கொண்டான் என்று அர்த்தம்.

நாமத்தைச் சொன்னான். அறத்தைப் பொருந்தி கொண்டான். அகத்தீசா என்றான், அறத்தைப் பொருந்தி கொண்டான். நந்தீசா என்றான், அறத்தைப் பொருந்தி கொண்டான்.

பொருந்துவது என்றால் சார்ந்து கொள்வது. அவனுக்கு நிகரே இல்லை என்றான். பெரியோர்களைப் பொருந்திக் கொள்ள வேண்டும். நான் ஒரு வேதியியலை, உண்மைப்பொருளை அறிந்தவன். அதற்காகத்தான் என்னை இங்கே அனுப்பி வைத்திருக்கிறார்கள்.

“நீ சொல் மகனே! சொல்” என்று என்னை அனுப்பியுள்ளார்கள். அதுதான் சொல்லிக் கொண்டே இருக்கிறோம். நாங்கள் திருக்குறளையும், திருஅருட்பாவையும் ஒரு முறையாகப் பார்ப்போம். நீங்கள் ஒரு முறையாகப் பார்ப்பீர்கள். சிலபேர் அருட்பாவைப் பாடுவார்கள். அதோடு நின்று விடுவார்கள். அவர்களால் அவ்வளவுதான் முடியும். நாங்கள் உள்ளே புகுந்து வருவோம்.

பெரியோர்கள் பாடல்களின் உள்ளே மர்மம் இருக்கிறது. அதில் அறத்தைப் பொருந்தி கொள்ளுங்கள் என்று சொல்வதாக இருக்கும். எது அறம்? என்றான். பெரியோருடைய நாமத்தைச் சொல்லுதல், அவர்கள் திருவடியைப் பற்றுதல் அறம்.

இருமை வகைதெரிந்து ஈண்டு அறம் பூண்டார்

பெருமை பிறங்கிற்று உலகு.

– திருக்குறள் – நீத்தார் பெருமை – குறள் எண் 23.

பிறவா நெறிதந்த பேரருளாளன்

மறவா அருள் தந்த மாதவன் நந்தி

அறவாழி அந்தணன் ஆதிப் பராபரன்

உறவாகி வந்தென் உளம்புகுந் தானே.

– திருமந்திரம் – திருவருள் வைப்பு – கவி எண் 1803.

அறவாழி அந்தணன் ஆதிப் பராபரன் என்றார். இப்படியெல்லாம் பெரியோர்கள் வகுத்திருந்தாலும், நாங்கள் சொல்ல வேண்டும். இப்படி வகுத்துச் சொல்ல வேண்டும். ஒரு மர்மமான விஷயம் புலப்படும், உணர்த்தப்படும். இப்படி உணர்த்தக் கூடிய ஒன்றை, இப்படியே சொல்லிக்கொண்டே போவோம். எப்போது உணர்த்தப்படும்? எந்த அளவிற்கு உள்ளே நுழைகிறாயோ அந்த அளவிற்கு உணர்த்தப்படும்.

நாமத்தைச் சொல்லச் சொல்ல அந்த தெளிவு வந்துவிடும். நாமத்தைச் சொன்னால் தெளிவடையும். அதற்குரிய ஒரு வரைமுறை இருக்கல்லவா? அதுதான் அறம், பொருள், இன்பம் என்றார். அதுதான் திருக்குறள் என்றார். அவர்கள் திருவடியைப் பற்றுவதற்கு திருக்குறளைப் படித்துக்கொள் என்றார்.

“திருக்குறளைப் படித்தேன், ஒன்றும் புரியவில்லை” என்றான். ஒன்றும் புரியாது என்பது எங்களுக்குத் தெரியும். அகத்தீசா, அகத்தீசா என்று சொல்லிக் கொண்டே வா. இப்படி நாமத்தைச் சொன்னால் அது புலப்படும்.

நாங்கள் ஒரு கருத்து சொல்கிறோமென்றால், அது பிறவிப்பிணிக்கு மருந்தாக இருக்கும். சுத்தமாக அழகாக நாங்கள் பேச வேண்டிய அவசியம் இல்லை. கருத்து மக்களுக்குப் போய்ச் சேர வேண்டும். அதுதான் முக்கியம். என் கருத்து மற்றவர்களுடைய அறியாமையை நீக்குவதாக இருக்க வேண்டும். சொற்கள் பிறவிப்பிணிக்கு மருந்தாக இருக்க வேண்டும், நயமாக இருக்க வேண்டிய அவசியம் இல்லை.

நாங்கள் பிறவிப்பிணியைப் பற்றி அறிந்தவர்கள். ஆசான் கிருபையால், ஆசான் அகத்தீசர் ஆசியால் அறிந்திருக்கிறோம். நாங்கள் அறிந்திருக்கிறோம். பெரியவர்கள் திருவடியைப் பற்றிக் கொள்ளுங்கள். பெரியவர்கள் திருவடியைப் பற்றுங்கள், நாமத்தைச் சொல்லுங்கள் என்கிறோம்.

அகத்திய மாரிஷி நமா என்றென்றோது

அஷ்ட சித்துதனை ஈவார் குளிகை ஈவார்

அகத்தியரே காஷாய வேட மீவார்

அப்போது சித்தரெல்லாம் கைக் கொள்வார்கள்

அகத்தியரைத் தெண்டனிட்டு மேரு செல்ல

யாருக்குந் தடையில்லை அரசே யென்பார்

அகத்தியர் தாம் எக்கியத்தில் பிறந்த யோகி

ஆயிரத்தெட்டு அண்டமெல்லாம் ஆணையாச்சே.

– மகான் கொங்கண மகரிஷி – கவி எண் 2.

கூவுவது அகத்தீசா என்று கூவு என்று மகான் அகத்தியரே சொல்வார். அப்பேர்ப்பட்ட ஞானிகள். அவர்கள் பொருந்திக் கொண்டார்கள். இப்படியெல்லாம் பெரியவர்கள் சொல்வார்கள்.

மகான் திருவள்ளுவர் இதை மறைக்காமல் சொல்லக்கூடாதா? அறத்தைப் பொருந்திக் கொள் என்கிறீரே? என்றால், “இதற்கெல்லாம் எங்களுக்கு ஏது நேரம்? உங்களுக்கு அப்படியெல்லாம் அறிவுரை சொல்ல நேரம் இல்லை. அப்படியே சொன்னாலும் புரியாது. நான் எழுதி வைத்திருக்கிறேன். அற்புதமாகச் சொல்லி வைத்திருக்கிறேன்” என்றார்.

இருமை வகைதெரிந்து ஈண்டுஅறம் பூண்டார் என்று சொல்லிவிட்டேன் அல்லவா? அதற்கு என்ன உரை எழுதுவாய்? அறத்தைப் பொருந்த வேண்டுமென்று சொன்னேன். ஆனால், நீ அறத்தை பொருந்த முடியுமா? என்ன அது ஒரு இடத்திலேயாவா தங்கி இருக்கிறது? பொருந்துதல் என்றால் கலத்தல், சார்தல், ஒன்றுபடுதல், இணைதல், சேர்தல் என்றார். பெரியவர்கள் நாமத்தைச் சொன்னாலே பொருந்திக் கொண்டாய் என்று அர்த்தம்.

ஏன் இந்த மர்மத்தை அப்படி வைத்திருக்கிறீர்? மறைக்காமல் சொல்லக்கூடாதா? என்றால், “புரிந்தவனுக்குத்தான் அப்படி எழுதிவைத்திருக்கிறேன். புண்ணியவான்களுக்கு திருக்குறளை எழுதி வைத்திருக்கிறேன். நீ குழப்பிக் கொண்டு உட்கார்ந்திருக்கிறாய், நீயெல்லாம் அதற்கு உரை எழுதுவதற்கு ஆளா? என்பார். “என்னுடைய நூலிற்கு உரை எழுத உன்னால் முடியுமா? உரை காண முடியாத ஒன்று என்னுடைய நூல்” என்று சொல்வார்.

மற்றும் தொடர்ப்பாடு எவன்கொல் பிறப்புஅறுக்கல்உற்றார்க்கு உடம்பும் மிகை.

– திருக்குறள் – துறவு – குறள் எண் 345.

சார்புஉணர்ந்து சார்பு கெடஒழுகின் மற்றழித்துச்

சார்தரா சார்தரும் நோய்.

– திருக்குறள் – மெய் உணர்தல் – குறள் எண் 359.

என்ன உரை எழுதுவாய் நீ? என்னவென்று உரை எழுதுவாய்? உரை எழுத முடியுமா? கிட்டே நெருங்க முடியாது.

இருள்நீங்கி இன்பம் பயக்கும் மருள்நீங்கி

மாசுஅறு காட்சி யவர்க்கு.

– திருக்குறள் – மெய் உணர்தல் – குறள் எண் 352.

என்று சொன்னேன். இதற்கு உன்னால் உரை எழுத முடியுமா?

உரை எழுதி நூல் வெளியிடுகிறான். ஏதோ அந்த அளவிற்கு புண்ணியம் செய்திருக்கிறான். என்னை உன்னால் தொட முடியுமா? என்றார். அதுதான் ஊர் பூராவும் திருக்குறள் விற்கிறார்களே? என்றால், “நீ தொட்டிருக்கிறாய். உள்ளே நுழைய முடியுமா?” அப்பேர்ப்பட்ட வல்லமையான நூல்.

ஆனால் என் திருவடியைப் பற்றினால் முடியும். ஆசான் அகத்தீசர் திருவடியைப் பற்றினால் திருக்குறளை நீ படிக்க முடியும்” என்றார்.

நாம் இந்த வாய்ப்பைப் பயன்படுத்தி, ஒவ்வொரு நாளும் மகான் திருவள்ளுவர் சொன்னதுபோல், அறத்தைப் பொருந்தி கொள்ளுதல் வேண்டும். “ஓம் அகத்தீசாய நம, ஓம் அகத்தீசாய நம, ஓம் அகத்தீசாய நம” என்று சொல்வதுதான் பொருந்தி கொள்வது ஆகும்.

எங்களுடைய சொற்பொழிவு பிறவிப்பிணிக்கு மருந்தாக இருக்கும். அன்பர்களுடைய வினைக்கேற்றவாறு அவரவர்களுக்கு புலப்படும்.

இன்றைய தேதி 28.06.1998. இடம் : ஓங்காரக்குடில். கிழமை : ஞாயிற்றுக்கிழமை. இங்கே அன்பர்களெல்லாம் வந்திருக்கிறீர்கள். நீங்களெல்லாம் ஞானிகள் திருவடியைப் பற்றி ஜென்மத்தைக் கடைத்தேற்றிக் கொள்ள வேண்டுமென்று கேட்டு முடிக்கிறேன் வணக்கம்.

ஓம் அகத்தீசாய நம ஓம் அகத்தீசாய நம

திருச்சி மாவட்டம், துறையூர்,

முருகப்பெருமானின் கல்கி அவதாரம்

தவத்திரு ஆறுமுக அரங்கமகாதேசிக சுவாமிகள் அவர்கள்

மகான் ஒளவையாரின் ஆத்திசூடிக்கு அருளிய அருளுரை

76. நோய்க்கு இடம் கொடேல்

(துன்பம் தரக்கூடிய நோய்க்கு ஒருபோதும் இடம் கொடுக்கக் கூடாது என்பதாம்)

உடல் உபாதைகளை உண்டு பண்ணும் வகையிலே, பலவிதமான உடல் தொந்தரவுகள் மற்றும் கிருமிகளால் ஏற்படும் துன்பங்கள் மற்றுமுள்ள காயங்கள் போன்றவற்றினால் அவற்றின் விளைவால் உடல் இயக்கம் சீராக இல்லாமல் போவதால், மாசுகள் உடலில் சேர்வதால் என பல்வேறு காரணிகளால் உடலும், உடலின் இயக்கமும் பாதிக்கப்பட்டு வலியாகவும், வேதனையாகவும், துன்பங்களாகவும், உடல் குறைபாடுகளாகவும், தாறுமாறான உடல் இயக்கங்களாகவும் ஆகி உடலை வருத்துவது சாதாரணமாக நோய் என்பார்கள்.

இவ்வகை நோய்களும் அவற்றினால் வரும் துன்பங்களையும் மருத்துவ முறைகளினாலோ, வேறு வகையினாலோ தீர்க்க முடியும். ஆனால் இங்கு மகான் ஔவையார் உடல் உபாதைகளை உண்டாக்கும் நோய் மட்டுமே நோய் எனக் கூறவில்லை. மனிதனுக்கு எதுவெல்லாம் துன்பம் தருகிறதோ, அவற்றையே நோய் என பொதுவில் கூறுவதால் துன்பம் தரக்கூடிய அனைத்தும் நோயாகும். அவ்வகையில் பசி என்பதும் தீராத நோய், காமம் தீராத நோய், பொறாமை எனும் குணம் நோய், பேராசை என்பதும் நோய், அளவு கடந்த சினமும் நோய் ஆகும். பிறர் மனம் புண்பட பேசுவதும் நோயாகும். இவற்றை எல்லாம்விட மிகக் கொடுமையானது தன்னையும் தன்னைச் சார்ந்தவர்களையும் சேர்த்து துன்பப்படுத்தி நரகத்தில் தள்ளும் கொடும் நோய் சந்தேகம் எனும் நோயாகும்.

தன்னை நம்பி வந்த மனைவியை சந்தேகம் கொண்டு பார்த்தால், அதைவிட கொடுமையான துன்பம், அந்த மனைவிக்கு வேறு எதுவும் இல்லை எனலாம். மனைவியை சந்தேகப்பட்டு சந்தேகப்பட்டு இவனும் துன்பத்தில் உழன்று மன அமைதி இழந்து நரகத்தை அனுபவிப்பான். கொடுஞ்சொற்களால் மனைவியையும் நிம்மதியாக இருக்க விடாமல் அவளையும் துன்புறுத்துவான். மனைவியோ கணவனின் சந்தேக நோயால் மிகவும் துன்பத்திற்கு உள்ளாகி வெளியில் சொல்ல முடியாமல் நொந்து நொந்து சாவாள். அவள்படும் துன்பம் இவனை பல ஜென்ம பாவத்திற்கு உள்ளாக்கிவிடும். ஆகவே சந்தேகம் என்பதை ஞானிகள் கொடும் நோயாக குறிப்பிடுவார்கள். அப்படிப்பட்ட சந்தேக நோய் ஒருபோதும் வாழ்வினில் வந்திட இடம் கொடுக்கக் கூடாது.

அவ்வாறின்றி சந்தேக நோய்க்கு இடம் கொடுத்து ஒருமுறை சந்தேகப்பட்டுவிட்டால் அது என்றும் மாறாது அவனைப் பற்றி தொடர்ந்து அவன் வாழ்நாள் முழுதும் தீராத துன்பத்தை தருவதோடு பல ஜென்ம பாவங்களுக்கும் துன்பத்தை தொடரச் செய்துவிடும். சந்தேக நோய் ஒருவனை சார்கிறது என்றாலே அது அவன் செய்த பாவத்தின் அறிகுறியாகும். ஆகவே சந்தேக நோய் வராமல் இருக்க சர்வவல்லமைமிக்க முருகப்பெருமான் திருவடிகளைப் பற்றி பூஜித்து அருள் பெற்றிட வேண்டும்.

இவை நாம் விரும்பினால் மாற்றங்கள் செய்திட முடியும். பசித்தவர்களுக்கு உணவு கொடுத்து பசியை போக்க முடியும். ஆனால் மீண்டும் அது தொடர்ந்து வரும். பிற தீய பழக்கங்களினால் வரும் துன்பங்களையும் ஓரளவு கட்டுப்படுத்திவிட முடியும். பொறாமை குணம் தரும் துன்பத்தையும் கட்டுப்படுத்தலாம். ஆனால் மனிதன் விரும்பினாலும் தடுக்க முடியாததும், உலகின் வேறெந்த சக்தியாலும் ஏன் இப்பிரபஞ்ச மகா சக்திகளாலும் தடுக்க முடியாத நோய் மனிதனுக்கும் உலகின் எல்லா உயிர்க்கும் உண்டு.

குறிப்பாக மனிதனுக்கு உண்டாகும் நரை, திரை, மூப்பு எனும் கொடும் துன்பம் எவற்றாலும், எந்த சக்தியாலும், மாற்றவோ, நீக்கவோ, தடுக்கவோ முடியாத பெரும் துன்பமாகும். மனிதன் தோன்றிய காலத்தில் இருந்து இன்று வரை மனித முயற்சியால், மற்ற சக்தியால் இவற்றிலிருந்து விடுபட முடியவில்லை .

நரையும், திரையும், மூப்பும் இயற்கை செயல்பாடுகளாகும். ஆதலினால் இயற்கையை வென்றாலன்றி இந்தவித மாறா நோய்களை வெல்ல முடியாது.

உலகினில் உயிர் தோன்றுவது, வளர்வது, இறப்பது என்பது விதிக்கப்பட்ட விதியாய், இயற்கையின் செயல்பாடாய் இருப்பதினால் இதை மீற முடியாது. ஆனால் இதனையும் வென்று சாதித்தார் ஒரு மாபெரும் சக்திமிக்க மாமனிதன். எந்த இயற்கை நம்மை தோற்றுவித்து, காத்து, ரட்சித்து பின் கருணையே இல்லாமல் அழிக்கிறதோ, எது நரை, திரை, மூப்பை உண்டாக்குகிறதோ அதுவே அவற்றை வெல்லும் உபாயத்தையும் வைத்திருக்கிறது என்பதை கண்டு தெளிந்து உண்மையை உணர்ந்து வெற்றியும் பெற்றார். அவரே ஞானம் எனும் பேராற்றல்மிக்க வழிமுறையை உலகிற்கு அளித்த முதல் தலைவன், இயற்கையை வென்ற மாமேரு, கருணையே வடிவான தாயினும் தயவுடை மாமேரு, கருணையே வடிவான தாயினும் தயவுடை தனிப்பெருந்தலைவன் அருட்பெருஞ்ஜோதி வடிவினனாகிய மகா பெரும் ஆற்றல் பெற்ற முருகப்பெருமான் ஆவார்.

மனிதன் செய்கின்ற பாவபுண்ணியங்களின் காரணமாக உண்டாகும் நோய் என்றும் தீராது தொடர்ந்து வருகின்ற நோய், பிறவிப்பிணி ஆகும். அப்படிப்பட்ட பிறவிப் பிணியை போக்கி, என்றும் மாறாத துன்பம் அற்ற இளமை உடைய பெரும் பேற்றை, என்றும் இன்பமான பேரின்ப நிலையாகிய மரணமிலாப் பெருவாழ்வை பெறுவது என்பதே உண்மையில் நோயற்ற வாழ்வாகும்.

ஆகவே மனிதனாக பிறந்தவன் அவன் தன் கடமையை உணர்ந்து ஆன்மாவை பற்றித் தொடர்கின்ற பெருந்துன்பமாகிய பிறவித் துன்பத்தை ஒழிக்க வேண்டுமென்பதே ஆழ்ந்த கருத்தாகும்.

தொடர் பிறவிகளை உண்டாக்கக் கூடிய பாவங்களை ஒருபோதும் செய்தல் ஆகாது. தொடர்ந்து பாவங்களை செய்யச் செய்ய தொடர்ந்து பிறவிகள் வந்து சேரும். அந்த பிறவிகளிலும் அவரவர் செய்த பாவங்கள் நோயாக, வறுமையாக, பகையாக, மன உளைச்சலாக வந்து மேலும் மேலும் துன்புறுத்தத்தான் செய்யும். ஆகவே பாவங்களை செய்யாமல், புண்ணியங்களை செய்தாலன்றி, துன்பமாகிய நோயிலிருந்தும், மாறாத் துன்பமாகிய பிறவிப் பிணியிலிருந்தும் விடுபட முடியாது என்பதை அறியலாம்.

பிறவித் துன்பத்தை ஒழித்து மரணமிலாப் பெருவாழ்வை பெறுவது எளிதல்ல. ஏனெனில் பலப்பல ஆயிரம் ஜென்மங்களாக அவரவர் செய்திட்ட பாவவினைகள் தொடர்ந்து வரத்தான் செய்யும். நரை திரை மூப்பாக வரத்தான் செய்யும். ஆக இவற்றை வென்று நோயற்ற வாழ்வை, அதாவது என்றும் துன்பம் இல்லாத மெய்யான ஞானவாழ்வை வாழ்வது எப்படி? எவனொருவன் பிறவிப் பிணியை வென்றானோ, எவர் மரணமிலாப் பெருவாழ்வை பெற்றாரோ, அவர்களது திருவடிகளைப் பற்றி பூஜித்து ஆசி பெற்றாலன்றி அதன் நுட்பம் புரியாது, தொடர் பிறவிகளிலிருந்து விடுபட முடியாது. தொடர் பிறவிகளுக்கு காரணமான மும்மலக் குற்றத்தை அறுத்து மும்மலக் குற்றத்திலிருந்து விடுபட முடியாது என்பதை அறிய வேண்டும்.

ஆக மரணமிலாப் பெருவாழ்வு பெற்ற ஞானிகள் திருவடிகளைப் பற்றி பூஜித்து ஆசி பெற்றிட்டால்தான் மும்மலக்குற்றத்தின் தன்மை, பிறவிக்கு காரணமாக உள்ள பாவபுண்ணியங்கள் பற்றியும், பாவியாகாமல் இருப்பது எப்படி என்பதும், எது உண்மை ? எது பொய் என்பதும், நம் அறிவிற்கு தெளிவாகும். தெளிவடைந்து தெளிவடைந்து ஞானிகள் துணையுடன் ஞானத்துறையில் முன்னேற முன்னேற எந்த காம தேகம் நம்மை வஞ்சித்து துன்பத்திற்கு உள்ளாக்கி பிறவிகள் உண்டாவதற்கு காரணமாக அமைகிறதோ, அந்த காம தேகமே பிறவிகளை அறுத்தெறிந்து மரணமிலாப் பெருவாழ்வையும் பெற்றுத்தரவல்ல ஜோதி உடம்பையும் தம்முள் கொண்டுள்ளதையும் தெளிவாக உணரலாம். தமது ஔவைக் குறளில்,

இடும்பைக்கு இடும்பை இயல்உடம்பு இது அன்றே
இடும்பொய்யை மெய்யென்று இராதே – இடுங்கடுக
உண்டாயின் உண்டாகும் ஊழில் பெருவழிநோய்
விண்டாரைக் கொண்டாடும் வீடு.
மகான் ஔவையார் – நல்வழி – கவி எண் 3.
(nalvazhi)

இந்த உடம்பு துன்பமானதுதான், ஆயினும் அத்துன்பத்தை போக்கவல்ல மருந்தும், இந்த துன்பமயமான உடம்பே ஆகும். துன்பத்தை நீக்கும் மருந்தை துன்பமயமான இந்த உடம்பில் கண்டு கொண்டுவிட்டால், துன்பமான உடம்பே இன்பம் அளிக்கும் மெய்யுடம்பாகி துன்பமற்ற அழிவிலா வாழ்வைத் தரும். அதாவது என்றும் நோயற்ற வாழ்வைத் தரும். ஆக துன்பத்திற்கு காரணமான மாசுள்ள தேகத்தினில் உள்ள மாசு நீங்கினால்தான் துன்பமற்ற தேகத்தை பெற முடியும். அழிவிலா தேகத்தை பெற முடியும். மாசு நீங்க வேண்டுமாயின் பாவத்தால் உண்டான கர்மவினைகளை போக்க வேண்டும். கர்மவினைகளை போக்கவல்ல ஒரே சக்தி தர்மமே ஆகும். தர்மம் பலவகை இருப்பினும் முழுப்பலனை உடனே அளித்து நம்மைக் காக்கவல்ல சிறந்த தர்மம், தானம் அன்னதானமே ஆகும். அன்னதானத்திற்கு இணை வேறெந்த தானமும் இல்லை. ஆதலால் அன்னதானத்தினை விரைந்து செய்திட வேண்டும். தர்மங்களை எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு அதிகமாக செய்கின்றோமோ, எவ்வளவுக்கு எவ்வளவு விரைவாக செய்கின்றோமோ, அவ்வளவுக்கு அவ்வளவு கர்ம வினைகளிலிருந்து விடுபடலாம். கர்ம வினை நீங்க நீங்க, துன்பமான உடம்பு இன்பமாக மாறும்.

சரி இவற்றை நம் முயற்சியால் செய்ய முடியுமா? என்றால் முடியாது. ஞானத்திற்கு தலைவனாய் உள்ள ஞானபண்டிதன் முருகப்பெருமானின் துணையும், அவரது அருளும் இருந்தாலன்றி உணரவோ செயல்படவோ முடியாது. ஆகவே எல்லாம்வல்ல பரப்பிரம்மம் ஆதி குருநாதன் முருகப்பெருமான் திருவடிகளைப் பற்றி முருகா, முருகா, முருகா என்று தினம் தினம் மறவாமல் முருகப்பெருமானின் திருவடிகளைப் பற்றி பூஜிக்க பூஜிக்க எதற்கும் இறங்காத முருகப்பெருமான் அன்பரின் வேண்டுகோளிற்கும், தர்மத்திற்கும் இணங்கி செவிசாய்த்து மனிதன் படும் தீராத துன்பத்திற்கான காரணங்களை உணர்த்தி அத்துன்பங்களிலிருந்து எவ்வாறு விடுபடுவது என்பதையும் அறிவுறுத்தி மெல்ல மெல்ல அவன் செய்திட்ட பாவங்களிலிருந்து விடுபடச் செய்து, பின் அவனைப் பற்றி தொடரும் மும்மலக் கசடை நீக்கி, அவனை தூய்மையானவனாக மாற்றி மீண்டும் வினைகளாகிய துன்பம் சேராதவாறு பாதுகாத்து, என்றும் இன்பமயமான மரணமிலாப் பெருவாழ்வையும் அருளிக் காப்பான்.

உடலிற்கு வரும் துன்பமான நோயைப் போக்கிக் கொள்ளவும், வராமல் பாதுகாப்பதும் அவசியம்தான். ஆனால் அதைவிட முக்கியம் ஆன்மாவைப் பற்றி தொடரும் பெரும் துன்பமாகிய மும்மலக்குற்றத்திலிருந்து விடுபடுதல் அவசியமாகும். உடல்படும் துன்பத்திற்கு மூலமாய் இருப்பதும் அவரவர் செய்திட்ட வினைகள். ஆதலால் மனிதனாக பிறந்தவன் பாவம் செய்யாதிருந்தால் மட்டுமே உடல் நோயிலிருந்தும் விடுபட முடியும், பிறவி நோயிலிருந்தும் விடுபட முடியும் என்பதை வலியுறுத்தவே துன்பமாகிய நோய் உண்டாவதற்கான செயல்களை ஒருபோதும் செய்யாதே என வலியுறுத்தி நோய்க்கு இடங்கொடேல் எனக் கூறுகிறார் மகான் ஔவையார். ஆக மகான் ஔவையார் கூறிய இக்கவியின் சாரம் எதுவெனில் உடற்பிணியும், உயிர்ப்பிணியும் நீக்குவதே என்பதாம். இதை திருவள்ளுவரும் தமது திருக்குறளில் வலியுறுத்தி,

ஆரா இயற்கை அவாநீப்பின் அந்நிலையே

பேரா இயற்கை தரும்.

– திருக்குறள் – அவா அறுத்தல் – குறள் எண் 370.

இயற்கையின் செயல்பாடுகளை அறிந்து கொண்டவர்களுக்கு எந்த இயற்கை நலிவையும், அழிவையும் தருகிறதோ, அந்த இயற்கையே இறங்கி ஆக்கமும், ஊக்கமும் தந்தருளும் என்பது முடிவாம்.

ஆக பாவபுண்ணியங்களை அறிந்து, மரணம் வென்றிட்ட மாமேருவான ஞானிகளை தினம் தினம் வணங்குவதும், பசித்த ஏழைகளுக்கு பசியாற்றுவித்தும், கொடும் பாவச் செயலான உயிர்க்கொலை தவிர்த்தும், புலால் உண்ணாமல் சைவ உணவை உண்டும், முருகப்பெருமானின் திருவடிகளிலே சரணடைந்தும் வருவதுடன், பாவச்செயல்களை செய்யாமல் தவிர்த்து வரவர, முருகப்பெருமானின் அருள் கூடி நோயற்ற வாழ்வை வாழலாம் என்பதும் தெளிவாம்.

பற்றுக பற்றற்றான் பற்றினை; அப்பற்றைப்

பற்றுக பற்று விடற்கு.

– திருக்குறள் – துறவு – குறள் எண் 350.